Efekt Blisha
Efekt Blisha – efekt polegający na zmianie wartości współczynnika tarcia dwóch współpracujących elementów, które są poddane zmiennym naciskom, a występujący przy dobranych odpowiednio materiałach i geometrii płaszczyzn oporowych[1].
Zastosowany w pistoletach i karabinach Thompson w konstrukcji zamka półswobodnego. Polegał on na odpowiednim doborze materiałów i kształtu ukośnego rygla, który przemieszczał się w prowadnicach trzona zamkowego i komory nabojowej, żeby następował skokowo proces samoodryglowania trzona w chwili, gdy w lufie obniży się ciśnienie gazów prochowych do wartości gwarantującej bezpieczne wysunięcie łuski i poprawne działanie mechanizmów broni[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 30.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 30. ISBN 83-86028-01-7.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Wayback Machine. firearms.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-27)]. [dostęp 11.07.2019]
- LHG First To Fight – Thompson mod. 1928 A1 [dostęp 25.03.2014]