Egbert (święty)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Egbert
Data urodzenia

639

Data śmierci

729

Czczony przez

Kościół katolicki

Wspomnienie

24 kwietnia

Egbert, także Ecgberht (ur. 639, zm. 24 kwietnia 729 na wyspie Iona) – benedyktyn pochodzenia anglosaskiego, działający w Irlandii i Szkocji, uznany za świętego przez Kościół katolicki.

Pochodził z położonej w północnej Anglii Northumbrii. Został mnichem benedyktyńskiem i księdzem. Początkowo przebywał w klasztorze Lindisfarne, potem udał się do Irlandii, gdzie długo pozostawał w klasztorze Rathmelsigi. W 664 r. ślubował (w trakcie poważnej choroby) poświęcić resztę życia misji wśród pogańskich plemion germańskich, jednak celu tego nie zrealizował; wysłał jednak w tym celu swych uczniów (m.in. Wilibrorda). Ok. 716 r. przeniósł się do słynnego klasztoru szkockiego na wyspie Iona, gdzie wprowadzał postanowienia synodu w Whitby zastępując iroszkockie zwyczaje obrządkiem rzymskim (m.in. wprowadzając inny sposób obliczenia daty świąt Wielkiej Nocy czy tonsurę) – Iona była jednym z ostatnich i zarazem głównym punktem oporu mnichów iroszkockich przeciw postanowieniom tego synodu. W źródłach nazywany bywa też biskupem, choć nie znamy jego ewentualnej siedziby[1].

Podstawowym źródłem do dziejów Egberta jest Historia ecclesiastica gentis Anglorum Bedy Czcigodnego[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. M.in.: Cain Adamnain: An Old-Irish Treatise on the Law of Adamnan. [w:] Internet Medieval Sourcebook [on-line]. [dostęp 2009-11-12]. (ang.). (rozdział 28); Alcuin (735-804): The Life of Willibrord, c.796. [w:] Internet Medieval Sourcebook [on-line]. [dostęp 2009-11-12]. (ang.). (rozdział 4).
  2. Bede (673-735), Ecclesiastical History of the English Nation. [w:] Internet Medieval Sourcebook [on-line]. [dostęp 2009-11-12]. (ang.). (księga 3, rozdział 4 i 27, księga 4, rozdział 3 i 26, księga 5, rozdział 9, 10 i 22).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]