Ekain
.jpg) Malowidło przedstawiające konie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wspólnota autonomiczna | |
| Położenie |
okolice Zestoa |
| Data odkrycia |
8 czerwca 1969 |
| Odkrywca |
Rafael Rezabal i Andoni Albizuri |
Położenie na mapie Kraju Basków  | |
Położenie na mapie Hiszpanii  | |
| 43°14′12″N 2°16′32″W/43,236667 -2,275556 | |
Ekain – jaskinia położona w pobliżu miejscowości Zestoa niedaleko miasta Deba w Kraju Basków w Hiszpanii. Stanowisko sztuki prehistorycznej[1].
Przed odkryciem i przebadaniem jaskini była ona znana lokalnym pasterzom, którzy okresowo wykorzystywali pieczarę najbliżej wejścia[2]. Jaskinię odkryli przypadkowo 8 czerwca 1969 roku dwaj członkowie stowarzyszenia kulturalnego Anxieta, Rafael Rezabal i Andoni Albizuri. Prowadzi do niej wąskie wejście o wysokości 1,2 m i szerokości 2,3 m, położone na wysokości 90 metrów na wzgórzu Ekain[3]. Prace wykopaliskowe w jaskini przeprowadzono w latach 1969-1975[4]. W ich trakcie wyróżniono 10 warstw stratygraficznych, związanych z różnymi okresami osadniczymi. Najniższa warstwa, datowana na ok. 30,6 tys. lat temu, związana jest z kulturą szatelperońską. Powyżej nich następują warstwy oryniackie i magdaleńskie[4] oraz polodowcowe azylskie i mezolityczne[3].
Z okresu magdaleńskiego pochodzą datowane na 13500–12000 lat BP malowidła naskalne wykonane czarną i czerwoną farbą, zaliczane do stylu IV[1]. Łącznie odkryto i zinwentaryzowano 73 malowideł i 6 rytów naskalnych[2]. Przedstawiają one zwierzęta oraz abstrakcyjne znaki geometryczne. Dominuje motyw konia (ponad 50% wszystkich wizerunków), ponadto występują żubry, koziorożce oraz pojedyncze przedstawienia jeleni, niedźwiedzi, nosorożców włochatych oraz ryb[3].
W 2008 r. malowidła naskalne z Ekain zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Ze względu na ochronę malowideł przed zniszczeniem, jaskinia jest zamknięta dla zwiedzających, wstęp do niej mają tylko osoby prowadzące badania naukowe i konserwatorskie[2]. Jej wierną replikę można oglądać w miejscowości Zestoa[3], możliwe jest także skorzystanie z dedykowanej aplikacji, która oferuje wysokiej rozdzielczości zdjęcia każdego malowidła oraz widoki typu 360° dla każdej z czterech galerii jaskini[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b César González Sainz, Roberto Cacho Toca, Takeo Fukazawa: Arte paleolítico en la región Cantábrica. Santander: Universidad de Cantabria, 2003, s. 192-195. ISBN 84-8102-344-2.
- ↑ a b c d Joanna Grabowska, Cudowne rumaki z jaskini. Na żywo ich już nie zobaczysz [online], wyborcza.pl, 2 stycznia 2017 [dostęp 2017-01-02].
- ↑ a b c d Andrew J. Lawson: Painted Caves. Palaeolithic Rock Art in Western Europe. Oxford: Oxford University Press, 2012, s. 180-182. ISBN 978-0-19-969822-6.
- ↑ a b Malarstwo jaskiniowe — Hiszpania. archeofil.pl. [dostęp 2015-04-01]. (pol.).