Eksploracja stanowisk archeologicznych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Eksploracja stanowisk archeologicznych – pod tym pojęciem rozumiemy sposoby postępowania w trakcie wykopalisk. Metoda badawcza musi być dostosowana indywidualnie dla każdego rodzaju stanowiska. Inaczej wyglądają badania na stanowisku jednowarstwowym a inaczej na stanowisku wielowarstwowym. W czasie badań dąży się do odsłonięcia i zadokumentowania aktywności ludzkiej w przeszłości. Kiedy odsłaniane są jak największe fragmenty warstwy mówimy o wykopaliskach szerokopłaszczyznowych. Umożliwiają one rejestrację zmian w obrębie stanowiska poprzez dokumentację następstwa warstw w pionie, przekrojów, stratygrafii. Należy tak prowadzić eksplorację aby możliwe było odtworzenie trójwymiarowego obrazu nieodwracalnie zniszczonego przez nas w trakcie badań stanowiska archeologicznego. Celem pracy na stanowisku jest zgodna z rzeczywistością i jak najdokładniejsza rejestracja układu zabytków ruchomych i nieruchomych z ich kontekstem. Niezbędne do tego jest dokładne prowadzenie badań.

Rozróżniamy dwa rodzaje eksploracji:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dorota Ławecka "Wstęp do archeologii", Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2003