Elżbieta Zapendowska

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Elżbieta Zapendowska
Ilustracja
Elżbieta Zapendowska (2011)
Data i miejsce urodzenia

11 maja 1947
Starachowice

Zawód, zajęcie

krytyk muzyczna

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Elżbieta Maria Zapendowska[1] (ur. 11 maja 1947 w Starachowicach[2]) – polska krytyk muzyczna, specjalistka od emisji głosu, osobowość telewizyjna.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w Starachowicach, a dorastała w Opolu[2]. Jej ojciec był prawnikiem[3], pracował w wydziale finansowym w opolskim urzędzie[4]. Ma starszego o pięć lat brata[3]. Ukończyła Państwową Szkołę Muzyczną II stopnia w Opolu w klasie fortepianu. W 1966 zdała maturę w liceum w Niemodlinie[5]. Studiowała pedagogikę na Akademii Muzycznej w Warszawie[6][7][8].

W okresie studiów występowała w Teatrze Lalki i Aktora w Wałbrzychu[9]. W latach 70. pracowała w Opolu jako nauczycielka gry na fortepianie w Szkole Muzycznej I stopnia oraz nauczycielka śpiewu w szkole podstawowej i liceum[7][8][10]. W 1977 rozpoczęła pracę w Wojewódzkim Domu Kultury[3], w którym założyła Opolskie Studio Piosenki; jego wychowankowie byli rokrocznie laureatami ogólnopolskich festiwali muzycznych[7][11]. Z pierwszymi uczniami studia założyła zespół Ballada, który z utworem „Wycinanki” zwyciężył w konkursie Debiutów na 16. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[12]. W 1985 powołała wokalną grupę gospel Studio Singers, która zwyciężyła na festiwalu Estrada’88 i brała udział w licznych przeglądach jazzowych[7]. Na początku lat 90. została zwolniona z pracy, a po dwuletnim okresie bezrobocia podjęła pracę w Miejskim Ośrodku Kultury[8][10][11][3].

W 1992 rozpoczęła pracę w warszawskim teatrze Studio Buffo, w którym przygotowywała wokalistów do spektakli: Metro, Do grającej szafy grosik wrzuć, Grosik 2, Nie opuszczaj mnie i Tyle miłości[8][13][7]. Przez następne sześć lat pracowała z zespołem Teatru Muzycznego „Roma” przy musicalach: Crazy for You, Piotruś Pan, Miss Saigon, Grease i Koty[14]. Udzielała lekcji wykonawcom polskiej sceny muzycznej, takim jak m.in. Michał Bajor, Edyta Górniak, Łukasz Zagrobelny czy Doda[8][10][13]. Uczestniczyła w nagraniach płyt m.in. Ryszarda Rynkowskiego, Maryli Rodowicz, Kasi Kowalskiej czy Marka Kościkiewicza[7].

Ogólnopolską rozpoznawalność zdobyła jako jurorka w programach rozrywkowych Polsatu: Idol (2002–2005, 2017), Jak oni śpiewają (2007–2009) i Must Be the Music. Tylko muzyka (2011–2016)[13]. W 2014 została uhonorowana przez Radę Miasta Opola tytułem Ambasadora Stolicy Polskiej Piosenki[15].

Jest nauczycielką i jurorką na warsztatach i festiwalach muzycznych[13]. W latach 2009–2022 prowadziła z Andrzejem Głowackim Szkołę Piosenki w Warszawie[16]. W 2023 uruchomiła Studio Artystyczne Fraza w Warszawie.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest rozwiedziona, z byłym mężem ma córkę Olgę (ur. 1975)[8][17]. Jej życiowym partnerem był Andrzej Kruk[18].

Ma poważne problemy ze wzrokiem – cierpi na krótkowzroczność, choruje na zaćmę i jaskrę, straciła wzrok w prawym oku[19].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Elżbieta Zapendowska o Edycie Górniak: "Ona śpiewa pomioty!". Wideoportal. 3 maja 2012. 2:10 minuta.
  2. ↑ a b Elżbieta Zapendowska: - Dawniej każdy solista na festiwalu był inny opole.naszemiasto.pl
  3. ↑ a b c d Elżbieta Zapendowska. Wywiad. Nie znoszę lizusów. Całe życie ich unikam - Muzyka [online], onet.pl [dostęp 2024-04-23] (pol.).
  4. ↑ Kamil Bałuk, Dawno temu w telewizji, Wydawnictwo Literackie, 2023, s. 68, ISBN 978-83-08-07882-2.
  5. ↑ Kamil Bałuk, Dawno temu w telewizji, Wydawnictwo Literackie, 2023, s. 70–71, ISBN 978-83-08-07882-2.
  6. ↑ Do szkoły zdawałam pijana [online], www.se.pl.
  7. ↑ a b c d e f Ogólnopolskie Konfrontacje Muzyczne [online], DK Sokół, 30 listopada 2019.
  8. ↑ a b c d e f Ewa Gronkiewicz, Elżbieta Zapendowska: Bywa wredna [online], Onet Kultura, 30 stycznia 2003.
  9. ↑ Kamil Bałuk, Dawno temu w telewizji, Wydawnictwo Literackie, 2023, s. 73, ISBN 978-83-08-07882-2.
  10. ↑ a b c Elżbieta Zapendowska: Jestem niezależna, szczera i ślepa [online], Nowa Trybuna Opolska, 18 września 2010.
  11. ↑ a b Katarzyna Kownacka, Muzyczny wf. Opolskie Studio Piosenki tworzy gwiazdy [online], Nowa Trybuna Opolska, 17 października 2010.
  12. ↑ Kamil Bałuk, Dawno temu w telewizji, Wydawnictwo Literackie, 2023, s. 76–77, ISBN 978-83-08-07882-2.
  13. ↑ a b c d Michał Misiorek, Elżbieta Zapendowska: Polska muzyka pop jest nudna jak flaki z olejem [online], plejada.pl.
  14. ↑ Elżbieta Zapendowska, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [dostęp 2021-04-08].
  15. ↑ Uchwała nr LV/825/14 Rady Miasta Opola z dnia 27 lutego 2014 r. w sprawie nadania tytułu „Ambasadora Stolicy Polskiej Piosenki”. [online]
  16. ↑ Szkoła Piosenki Elżbiety Zapendowskiej i Andrzeja Głowackiego [online].
  17. ↑ Ewa Smolińska-Borecka, Wywiad Elżbiety i Olgi Zapendowskich, „Gala” (11/2005), 14 marca 2005.
  18. ↑ Olga Figaszewska, Wytykano im różnicę wieku. Przez 27 lat udowadniali, że miłość nie zna żadnych granic [online], Viva.pl, 17 maja 2023.
  19. ↑ Anna Szatybełko, Elżbieta Zapendowska częściowo straciła wzrok [online], plejada.pl, 3 sierpnia 2020.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Elżbieta_Zapendowska&oldid=73579784”