El Amin Erbate

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Elamin Erbate
‏أمين الرباطي‎
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 lipca 1981
Fnideq

Wzrost

186 cm

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2000–2002 Renaissance Martil
2002–2005 Raja Casablanca
2006–2007 Qatar SC
2007–2008 Al Dhafra Club 12 (0)
2008–2009 Olympique Marsylia 4 (0)
2009 Al-Wahda FC 9 (0)
2009–2010 Moghreb Tetuan 16 (1)
2010 AC Arles-Avignon 2 (0)
2011–2013 Raja Casablanca 43 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2002–2009  Maroko 39 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Elamine Erbate (ur. 1 lipca 1981 w mieście Fnideq) – marokański piłkarz grający na pozycji środkowego obrońcy.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Erbate piłkarską karierę rozpoczął w klubie Renaissance Martil, w barwach którego przez pierwsze dwa sezony występował w trzeciej lidze. W 2002 roku przeszedł do jednego z czołowych klubów w kraju, Rai Casablanca. W swoim pierwszym sezonie gry w tym klubie zdobył Puchar CAF (2:0, 0:0 w finale z kameruńskim Cotonsport Garoua). W 2004 roku wywalczył mistrzostwo Maroka, a w 2005 roku zdobył Puchar Maroka. W 2006 wygrał Ligę Mistrzów, chociaż w Rai grał tylko przez pierwszą połowę sezonu 2005/2006.

Na początku 2006 roku Erbate wyjechał do Kataru i został zawodnikiem klubu Qatar SC. W zespole z miasta Doha występował przez półtora sezonu, ale nie osiągnął większych sukcesów. Latem 2007 przeszedł do klubu Al Dhafra Club ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich.

W 2008 roku Erbate został zawodnikiem francuskiego Olympique Marsylia, w którym był rezerwowym obrońcą, natomiast pod koniec roku odszedł do Al-Wahda FC. Następnie występował w Moghrebie Tetuan i AC Arles-Avignon. W latach 2011–2013 grał w Raji Casablanca.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W reprezentacji Maroka Erbate zadebiutował w 2002 roku. W 2004 roku wziął udział w Igrzyskach Olimpijskich w Atenach, na których olimpijska kadra Maroka nie wyszła z grupy. W 2006 roku był członkiem kadry na Puchar Narodów Afryki 2006, a w 2008 roku został powołany na kolejny turniej o mistrzostwo kontynentu.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]