Veolia Energia Poznań
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Adres |
ul. Energetyczna 3 |
| Forma prawna | |
| Prezes |
Jan Pic |
| Przewodniczący rady nadzorczej |
Frederic Faroche |
| Udziałowcy |
Veolia Energia Polska SA – 98,73 proc., pozostali uprawnieni, w tym Miasto Poznań – 1,27 proc. |
| Nr KRS | |
| Zatrudnienie |
809 |
| Dane finansowe (2018) | |
| Przychody |
737 126 716,06 PLN |
| Kapitał zakładowy |
105 947 725,00 zł, wpłacony w całości |
| 52°26′01,9″N 16°58′54,4″E/52,433861 16,981778 | |
| Strona internetowa | |
Veolia Energia Poznań SA (dawniej Dalkia Poznań i Dalkia Poznań-ZEC) – spółka akcyjna z branży energetycznej z siedzibą w Poznaniu na Karolinie na osiedlu samorządowym Główna. Powstała 4 czerwca 2004 roku w wyniku prywatyzacji Zespołu Elektrociepłowni Poznańskich S.A. (ZEC Poznań S.A.) przez konsorcjum Dalkia Termika S.A. i Poznańskiej Energetyki Cieplnej S.A. (PEC S.A.). Przedsiębiorstwo jako podmiot prawa handlowego w formie jednoosobowej spółki Skarbu Państwa zostało utworzone w 1993 z przekształcenia powstałego w 1975 Zespołu Elektrociepłowni Poznań.
Elektrociepłownia Poznań Garbary EC-I[edytuj | edytuj kod]
 Elektrownia Poznań-Garbary w 1929 roku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Status |
Wyłączona |
| Moce | |
| Łączna moc: | |
| - moc termiczna |
165 MW |
| Roczna prod. elektr. |
4,954 TWh |
| Kluczowe daty | |
| Rozpoczęcie budowy |
październik 1927 |
| Włączenie do sieci |
23 listopada 1929 |
| Trwałe wyłączenie |
2016[1] |
| 52°25′01,20″N 16°56′37,10″E/52,417000 16,943640 | |
| Strona internetowa | |
Pierwsza elektrownia w Poznaniu uruchomiona została w 1904 przy ul. Grobla, lecz już wkrótce okazała się za mała na potrzeby miasta. Podjęto decyzję o budowie Elektrowni Garbary. Projekt architektoniczny wykonał Stefan Cybichowski, a prace budowlane rozpoczęto w październiku 1927. Obiekt uruchomiono 23 listopada 1929. Żelbetonowy budynek ustawiono na 2187 palach o długości od 6,5 do 10 metrów. Zużyto 900 ton stali do zbrojeń, 11 000 m³ żwiru i 425 wagonów cementu. Powierzchnia budynku głównego wyniosła 980 m², kotłowni – 2050 m², a rozdzielni – 450 m². Działały trzy kotły opalane miałem węglowym z grysikiem i dwa turbogeneratory, każdy o mocy 8/10 MW. Chłodzenie zapewniała woda z Warty, doprowadzana dwoma metrowej średnicy rurociągami. Każdy z kotłów miał własny, 28-metrowy komin. Od 1931 działał również czwarty kocioł (moc zakładu zwiększyła się o 20 MW)[2]. Sukcesywnie rozbudowywana w okresie przed II wojną światową i po wojnie, w 1952 osiągnęła moc 65 MW. W 1959 rozpoczęły się dostawy pary technologicznej z elektrowni, a w 1965 zaczęła się przebudowa elektrowni na elektrociepłownię.
W 1967 do miejskiej sieci ciepłowniczej Poznania dostarczono po raz pierwszy energię cieplną w wodzie gorącej, a 1969 zakończyła się modernizacja wszystkich turbin kondensacyjnych na ciepłownicze. W związku ze wzrostem produkcji energii cieplnej kosztem energii elektrycznej powstała potrzeba budowy EC-II Karolin.
2015 rok był ostatnim w eksploatacji obiektu[3]. Według koncepcji opracowanej przez władze miejskie w miejscu nieczynnej już elektrociepłowni mogłyby powstać budynki mieszkalne[3].
Elektrociepłownia Garbary EC1 została sprzedana w 2019 roku deweloperowi.
Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]
Dane techniczne na rok 2002:
- moc cieplna: 165 MW
- moc elektryczna: 0 MW
- produkcja ciepła: 632 TJ
- produkcja energii elektrycznej: 4954 MWh
Elektrociepłownia Poznań Karolin EC-II[edytuj | edytuj kod]
 Widok ogólny EC II | |
| Państwo | |
|---|---|
| Status |
Aktywna |
| Liczba bloków energetycznych |
3 |
| Kluczowe daty | |
| Rozpoczęcie budowy |
lata 70.[1] |
| Włączenie do sieci |
1975[1] |
| Strona internetowa | |
Decyzję o budowie elektrowni podjęto w 1970 wobec coraz mniejszych możliwości rozbudowy EC-I Garbary. W 1975 miejska sieć ciepłownicza Poznania otrzymała pierwsze dostawy pary z EC-II z kotłów wodnych, w 1985 uruchomiono blok energetyczny nr 1 elektrociepłowni, składający się z dwóch kotłów BC-50 oraz turbozespołu 13UP65 umożliwiającego rozpoczęcie produkcji energii elektrycznej. W 1991 w EC-II Karolin uruchomiono blok ciepłowniczy BC-100 (blok nr 2), a w grudniu 1998 roku blok ciepłowniczo-kondensacyjny BK-100 (blok nr 3).
Dalkia stawiała głównie na kogenerację – jest to sposób wytwarzania energii, w którym jednocześnie generowana jest energia elektryczna oraz ciepło. Jest to proces wysokosprawny, w którym energia może być wytwarzana z paliw takich jak np. węgiel, biomasa, gaz. Kogeneracja przyczynia się do ograniczenia emisji zanieczyszczeń oraz zmniejszenia zużycia paliw kopalnych.
W tradycyjnym układzie, energia elektryczna produkowana jest w elektrowni – ze sprawnością ok. 36%. Ciepło pochodzi z ciepłowni miejskich lub wytwarzane jest lokalnie w kotłach c.o. ze średnią sprawnością ok. 90%. W efekcie, by wytworzyć taką samą ilość energii w tradycyjnym układzie potrzeba 62% więcej energii pierwotnej (np. węgla), niż w układzie skojarzonym (w agregacie kogeneracyjnym – odzysk ciepła).
Z punktu widzenia ochrony środowiska, a w szczególności dbałości o czystość powietrza w Poznaniu, rozwój miejskiej sieci ciepłowniczej jest zjawiskiem bardzo korzystnym. Ciepło produkowane w elektrociepłowni zastępuje lokalne kotłownie i indywidualne paleniska węglowe (tzw. niska emisja) emitujące zanieczyszczenia, których w tak małych i prostych obiektach nie daje się skutecznie eliminować.
Kluczowe jest pozbywanie się rozproszonego spalania węgla na rzecz profesjonalnych, wysoko sprawnych instalacji, wyposażonych w zabezpieczenia o wysokiej skuteczności zatrzymywania pyłów, SO2 i innych zanieczyszczeń.
Odbiorcą energii elektrycznej elektrociepłowni jest Grupa Energetyczna Enea. Dalkia Poznań jest również największym dystrybutorem ciepła dla mieszkańców Poznania, Czerwonaka, Koziegłów i Swarzędza.
Na teren elektrociepłowni prowadzi bocznica kolejowej obwodnicy Poznania (linii 395), po której wjeżdżają pociągi dostarczające paliwo: węgiel oraz mazut.
W Dalkii Poznań ZEC zmodernizowano jeden z kotłów, gdzie docelowo spala się w 100% tylko biomasę (kocioł fluidalny, BFB). Koszt wymiany kotłów w Poznaniu i Łodzi to 70 mln euro. To pierwsza tak duża modernizacja elektrociepłowni i przejścia całkowicie na biomasę w Polsce. Dzięki zmianie opału o 460 tys. ton rocznie spadnie emisja CO2, a Dalkia osiągnie 19,3% wykorzystania odnawialnych źródeł energii, który w Polsce w 2020 r. ma wynieść 15%. Rocznie w kotłach będzie spalanych ok. 600 tys. ton biomasy.
80% będą stanowiły odpady drzewne, a 20% biomasa z upraw rolnych. Koszty zakupu biomasy to ok. 170 mln zł rocznie. Część biomasy będzie pochodzić z ponad 2 tys. ha własnych plantacji roślin energetycznych – trawy miskantus i słomy z upraw zbóż oraz wierzby energetycznej czy produktów po przetworzeniu artykułów spożywczych, np. łusek słonecznika. Biomasa ma być dostarczana koleją.
Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]
- moc cieplna osiągana: 843 MW
- moc elektryczna osiągana: 276 MW
- ilość węgla spalonego w ciągu roku: 825 tys. ton
- wysokość komina: 203 m
Komin[edytuj | edytuj kod]
Charakterystyczny komin, o wysokości 200 metrów jest najwyższą budowlą w Poznaniu. Widoczny z daleka, zwłaszcza po zmroku za sprawą czerwonych świateł ostrzegawczych tzw. oświetlenie przeszkodowe dla samolotów zamontowanych w pięciu rzędach (z czego trzy rzędy mrugają). Na kominie zamontowane są anteny nadawcze kilku stacji radiowych[4].
Stacje nadawane z nadajnika na kominie[edytuj | edytuj kod]
Parametry[5][edytuj | edytuj kod]
- Wysokość posadowienia podpory anteny: 78 m n.p.m.
- Wysokość obiektu: 200 m n.p.t.
- Wysokość zawieszenia systemów antenowych: Radio: 156, 166, 180, 181, TV: 203 m n.p.t.
- Właściciele nadajników: RS TV, Info-TV-FM i inni
Radio[edytuj | edytuj kod]
| LP | Program | Właściciel | Częstotliwość | Moc nadajnika | Polaryzacja |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | Radio Złote Przeboje | Grupa Radiowa Agory
Sp. z o.o. |
88,40 MHz | 5 kW | pionowa |
| 2 | Radio Emaus | Dom Medialny Święty Wojciech | 89,80 MHz | 1 kW | pionowa |
| 3 | Radio Eska | Grupa Radiowa Time SA | 93,00 MHz | 10 kW | pozioma |
| 4 | RMF Maxx | Grupa RMF | 93,50 MHz | 0,4 kW | pionowa |
| 5 | Muzo.fm | Grupa Radiowa Time SA | 93,90 MHz | 0,4 kW | pionowa |
| 6 | Tok FM | INFORADIO Sp. z o.o. | 97,70 MHz | 0,1 kW | pionowa |
| 7 | Radio Pogoda | Grupa Radiowa Agory
Sp. z o.o. |
103,40 MHz | 0,2 kW | pionowa |
| 8 | RMF Classic | Grupa RMF | 103,90 MHz | 0,5 kW | pionowa |
| 9 | Rock Radio | Grupa Radiowa Agory
Sp. z o.o |
105,40 MHz | 1 kW | pionowa |
| 10 | Vox FM | Grupa Radiowa Time SA | 107,40 MHz | 1 kW | pozioma |
Telewizja mobilna[edytuj | edytuj kod]
| Skład multipleksu | Częstotliwość | Kanał | Moc nadajnika | Polaryzacja | Kompresja | Rodzaj szyfrowania |
|---|---|---|---|---|---|---|
| MUX 4[6] | 530 MHz[6] | 28[6] | 10 kW[6] | pionowa[6] | MPEG-4[6] | Irdeto 3[6] |
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Historia. Veolia – Energia dla Poznania. [dostęp 2019-04-24]. (pol.).
- ↑ Zbigniew Kopeć, Poznań między wojnami. Opowieść o życiu miasta 1918-1939, Łódź: Księży Młyn, 2013, s. 36, ISBN 978-83-7729-030-9, OCLC 891282668.
- ↑ a b Piotr Fijałkowski, Mieszkania w elektrociepłowni Garbary. I może nowy most, [w:] Gazeta Wyborcza [online], 11 czerwca 2014 [dostęp 2019-04-24] (pol.).
- ↑ Stacje nadawcze EC Karolin. nadaje.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-22)].
- ↑ RadioPolska – niekomercyjny serwis poświęcony radiofonii i telewizji w Polsce”, radiopolska.pl.
- ↑ a b c d e f g Naziemna telewizja cyfrowa – informacje o nadajniku Poznań „Komin EC Karolin”, sat-charts.eu.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona firmy Veolia Energia Poznań S.A. (pol.)
- Karolin Power Station Chimney skyscraperpage.com (ang.)
Zdjęcia[edytuj | edytuj kod]
- Stanisław Wiktor, Plac budowy elektrociepłowni Karolin EC-II, [w:] Poznań w obiektywie Stanisława Wiktora | 1974 [online], CYRYL – Cyfrowe Repozytorium Lokalne Poznań [dostęp 2019-10-22].
- Stanisław Wiktor, Komin elektrociepłowni Karolin EC-II, [w:] Poznań w obiektywie Stanisława Wiktora | 1974 [online], CYRYL – Cyfrowe Repozytorium Lokalne Poznań [dostęp 2019-10-22].
- Stanisław Wiktor, Budowa elektrociepłowni Karolin EC-II, [w:] Poznań w obiektywie Stanisława Wiktora | 1974 [online], CYRYL – Cyfrowe Repozytorium Lokalne Poznań [dostęp 2019-10-22].
- Stanisław Wiktor, Budowa elektrociepłowni Karolin EC-II, [w:] Poznań w obiektywie Stanisława Wiktora | 1974 [online], CYRYL – Cyfrowe Repozytorium Lokalne Poznań [dostęp 2019-10-22].
- Stanisław Wiktor, Pracownicy elektrociepłowni EC-II, [w:] Poznań w obiektywie Stanisława Wiktora | 1974 [online], CYRYL – Cyfrowe Repozytorium Lokalne Poznań [dostęp 2019-10-22].