Elżbieta York
królowa Anglii | |
Okres |
od 18 stycznia 1486 |
---|---|
Jako żona | |
Koronacja | |
Poprzedniczka | |
Następczyni | |
Dane biograficzne | |
Dynastia | |
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Ojciec | |
Matka | |
Mąż | |
Dzieci |
Artur Tudor, |
Odznaczenia | |
Elżbieta z Yorku, Elżbieta York, Elżbieta jorska (ur. 11 lutego 1465[1][2][3] lub 1466 w Westminsterze, zm. 11 lutego 1503) – w latach 1486-1503 królowa Anglii jako żona Henryka VII.
Jedyna królowa, która była jednocześnie córką, siostrą, bratanicą, żoną oraz matką króla Anglii[4].
Jedna z niewielu królewskich małżonek, które zapisały się w pamięci angielskich poddanych z przydomkiem dobrej królowej - dobra królowa Elżbieta[5].
Według tradycji wizerunek królowej Elżbiety jest pierwowzorem damy kier w angielskiej talii kart do gry[6][7].
Dzieciństwo i młodość
Elżbieta była najstarszym dzieckiem króla Edwarda IV i Elżbiety Woodville, córki Richarda Woodville'a, 1. hrabiego Rivers, oraz starszą siostrą króla Edwarda V. Elżbieta przyszła na świat w Westminsterze i do narodzin brata Edwarda w 1470 r. była uznawana za następczynię tronu. W 1477 r. razem z matką i ciotką, Elżbietą York, księżną Suffolk została Damą Orderu Podwiązki. Po śmierci ojca w 1483 r. Elżbieta razem z młodszym rodzeństwem została uznana za nieślubne dziecko (Edward miał przed ślubem z Elżbietą ożenić się z lady Eleonorą Talbot) i odsunięta od dziedziczenia. Na tron wstąpił jej stryj Ryszard, książę Gloucester jako Ryszard III. Kiedy w 1485 r. Ryszardowi zmarła żona Anna Neville, pojawiły się pogłoski, że Ryszard planuje ślub z Elżbietą. Co więcej, mówiono nawet, że Ryszard posunął się do otrucia żony.
Te plotki wzbudziły zaniepokojenie na kontynencie, gdzie przebywał Henryk Tudor, 2. hrabia Richmond, od 1471 r. kandydat stronnictwa Lancasterów na króla Anglii. Jego własne prawa do tronu były dość nikłe – jego matka, Małgorzata Beaufort, pochodziła od Jana, 1. hrabiego Somerset, nieślubnego syna Jana z Gandawy, młodszego syna Edwarda III. Hrabia Somerset został wprawdzie uznany za legalnego syna, ale odsunięty od dziedziczenia. Stąd, aby wzmocnić pretensje Henryka, jego zwolennicy zaplanowali małżeństwo pretendenta z Elżbietą, co pogodziłoby zwaśnione rody Lancasterów i Yorków. Dlatego Henryk po wstąpieniu na tron zatuszował sprawę nieprawomocności małżeństwa Edwarda IV i Elżbiety Woodville, gdyż to osłabiało jego i tak niezbyt mocną pozycję.
Tymczasem obawy Henryka okazały się płonne, ponieważ Ryszard nie miał raczej zamiaru poślubiać bratanicy. Jednakże XVII-wieczny kronikarz sir George Buck twierdził, iż widział list Elżbiety do księcia Norfolk, w którym deklarowała ona miłość do Ryszarda i chęć poślubienia króla[8]. Jeśli korespondencja Elżbiety istniała jeszcze w XVII w., to później zaginęła. Nie wiadomo więc, na ile to wyznanie, jeśli list był autentyczny, można uznać za wyraz uczuć Elżbiety, a na ile za efekt działań jej matki, dążącej do wprowadzenia córki na tron, obojętnie przy boku jakiego króla.
Jeśli nawet istniały plany poślubienia Ryszarda przez Elżbietę, to Henryk Tudor je udaremnił. W sierpniu 1485 r. wylądował w Walii i 22 sierpnia, dzięki zdradzie w szeregach Ryszarda, wygrał bitwę pod Bosworth. Ryszard poległ, zaś Henryk koronował się w Westminsterze.
Królowa Anglii
Nowy król zwlekał jednak z zawarciem małżeństwa i dopiero petycja Parlamentu doprowadziła do ślubu Henryka i Elżbiety 18 stycznia 1486 r., aczkolwiek Henryk dalej odwlekał koronację żony, która odbyła się dopiero 25 listopada 1487 r.
Królowa Elżbieta przebywała głównie w Greenwich, gdzie jej własnością była posiadłość Placentia[9].
Henryk i Elżbieta tworzyli raczej zgodne i szczęśliwe małżeństwo. Królowa regularnie zachodziła w ciążę dając mężowi 3 synów i 4 córki. Ciosem dla królowej była śmierć najstarszego syna Artura w 1502 r. Elżbieta zmarła rok później w dniu swoich 37 urodzin, wskutek gorączki poporodowej, 9 dni po narodzinach ostatniego dziecka. Z natury skąpy Henryk wyprawił żonie wspaniały pogrzeb, godny królowej. Elżbieta została pochowana w katedrze westminsterskiej, w kaplicy zwanej Lady Chapel. W 1509 r. dołączył do niej król Henryk.
Genealogia
Wywód przodków i potomstwo Elżbiety z Yorku według Charlesa Cawleya[10]
Ryszard, książę Yorku ur. 21 IX 1411 zm. 30 XII 1460 |
Cecylia Neville, hrabianka Westmorelandu ur. 3 V 1415 zm. 31 V 1495 |
Ryszard Wydeville, hrabia Rivers ur. ok. 1405 zm. 12 VIII 1469 |
Jakobina Luksemburska ur. 1416-1417 zm. 30 V 1472 | ||||||||||
Edward IV ur. 28 IV 1442 zm. 9 IV 1483 |
Elżbieta Woodville ur. 1437 zm. 8 VI 1492 |
||||||||||||
Henryk VII Tudor ur. 28 I 1457 zm. 21 IV 1509 OO 18 I 1486 |
Elżbieta York (ur. 11 II 1466, zm. 11 II 1503) |
||||||||
Artur, książę Walii ur. 20 IX 1486 zm. 2 IV 1502 |
Małgorzata, królowa Szkocji, hrabina Angus ur. 28-29 XI 1489 zm. 18 X 1541 |
Henryk VIII, książę Yorku, król Anglii ur. 28 VI 1491 zm. 28 I 1547 |
Elżbieta ur. 2 VII 1492 zm. 14 IX 1495 |
Maria, królowa Francji, księżna Suffolk ur. 28 III 1496 zm. 25 VI 1533 | |||||
Edmund, książę Somerset ur. 21 II 1499 zm. 19 VI 1500 |
Edward ? ur. ? zm. ? |
Katarzyna ur. 1 II 1503 zm. 2 II 1503 |
Elżbieta w literaturze
Elżbieta z Yorku jest tytułową bohaterką współczesnej sobie ballady The song of Lady Bessy, napisanej prawdopodobnie przez Humphreya Breretona z Cheshire[11][12][13] oraz tragedii The English princess; or, The death of Richard the III Johna Carylla, wystawionej po raz pierwszy w 1667 r. w Duke of York's Theatre[14][15], a także powieści Philippy Gregory The White Princess.
Przypisy
- ↑ Elizabeth of York (1465-1503) [w:] Dictionary of British History, red. John Cannon , Oxford 2009, s. 241.
- ↑ Elizabeth of York (1465-1503) [w:] Cathy Hartley, A Historical Dictionary of British Women, London 2003, s. 155.
- ↑ Elizabeth of York (Queen) (1465–1503) [w:] Rosemary O'Day, 'The Routledge Companion to the Tudor Age, s. 132.
- ↑ Privy purse expenses of Elizabeth of York: wardrobe accounts of Edward the Fourth. With a memoir of Elizabeth of York, and notes, wyd. Sir Nicholas Harris Nicolas, London 1830, s. XXXI.
- ↑ The most pleasant song of Lady Bessy: the eldest daughter of King Edward the Fourth, and how she married King Henry the Seventh of the House of Lancaster, wyd. Thomas Heywood, London 1829, s. XV - przekaz kroniki Halla: For her great vertue this noble princess was commonly called the good Quene Elizabeth. (Edward Hall, The Union of the Two Noble and Illustre Families York and Lancaster, London 1542).
- ↑ Every poker player knows this gal! She's been of playing cards for more than 500 years!, "Weekly World News", 29 June 1993, s. 28.
- ↑ Harvey Eugene Lehman, Lives Of England's Monarchs, Bloomington 2005, s. 216.
- ↑ Sir George Buck, The history of the life and reigne of Richard the Third, London 1647, s. 128-129.
- ↑ David Starkey, Cnotliwy książę. Zanim Henryk VIII został królem, tł. Rudolf Szymański, Warszawa 2009, s. 21.
- ↑ Charles Cawley, Medieval Lands - Foundation for Medieval Genealogy Richard III 1483-1509, Earls Rivers 1466-1491 (Wydeville), Henry VII 1485-1509 [dostęp 2012-08-12]
- ↑ The Song of Lady Bessy [w:] John A. Wagner, Encyclopedia of the Wars of the Roses, Santa Barbara 2001, s. 252
- ↑ The most pleasant song of Lady Bessy: the eldest daughter of King Edward the Fourth, and how she married King Henry the Seventh of the House of Lancaster, wyd. Thomas Heywood, London 1829
- ↑ The Song of Ladye Bessyie [w:] Bishop Percy's Folio Manuscript. Ballads and Romances, wyd. J.W. Hales, F.J. Furnivall, London 1868, t. III, s. 319-363; wersja elektroniczna: [1] [dostęp 2012-08-12]
- ↑ Eveline Cruickshanks, The Stuart Court in Exile and the Jacobites, London 1995, s. 76.
- ↑ The English princess, or, The death of Richard the III : a tragedy written in the year 1666, and acted at His Highness the Duke of York's Theatre, London 1667.
Bibliografia
- David Starkey, Cnotliwy książę. Zanim Henryk VIII został królem, tł. Rudolf Szymański, Warszawa 2009, ISBN 978-83-241-3482-3.
- David L. Tunis, King Henry VII lived 1457-1509. Queen's name: Elizabeth of York [w:] Fast Facts on the Kings And Queens of England, Bloomington 2006, ISBN 1-4208-9009-3, s. 133-135.