Emil Nikodemowicz
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Obywatelstwo |
Emil Nikodemowicz (ur. 14 czerwca 1929 we Lwowie, zm. 3 czerwca 2013 w Bytomiu[1]) – polski hokeista, trener hokejowej reprezentacji Polski (1982–1984 i 1989–1990) oraz klubów polskiej Ekstraligi.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Od 1946 do 1949 był zawodnikiem Polonii Bytom, następnie występował w Piaście Cieszyn (1949-1952), OWKS Kraków (1952-1954), ponownie Piaście Cieszyn (1954-1956), Górniku Katowice (1956/1957) i ponownie Polonii Bytom (1957-1960). W 1953 wystąpił dwukrotnie w reprezentacji Polski seniorów, był też brązowym medalistą Akademickich Mistrzostw Świata w 1953.
Po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem Polonii Bytom (1961/1962), od 1962 do 1977 prowadził drużynę Baildonu Katowice, równocześnie był II trenerem reprezentacji Polski w latach 1968-1969 (ze Zdzisławem Masełko) i 1975-1977 (z Józefem Kurkiem - m.in. na mistrzostwach świata w 1976 w katowickim "Spodku"). W 1978 został trenerem Polonii Bytom, występującej wówczas w II lidze, a w 1981 wprowadził ją do I ligi. Z bytomskim klubem zdobył cztery tytuły mistrza Polski (1984, 1986, 1988, 1989), dwa tytuły wicemistrzowskie (1983, 1987) oraz wystąpił w finale Pucharu Europy (1985). Równocześnie był II trenerem reprezentacji narodowej (1976 z Józefem Kurkiem[2], 1979-1980 - z Czesławem Borowiczem, m.in. na zimowych igrzysk olimpijskich w Lake Placid w 1980) oraz I trenerem tej reprezentacji (1982-1984 - m.in. na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Sarajewie (1984). W sezonie 1984/1985 był trenerem II-ligowej drużyny niemieckiej EC Braunlage, w sezonie 1990/1991 Zagłębia Sosnowiec, w latach 1994-1996 ponownie Polonii. W latach 1989-1990 prowadził I reprezentację Polski, w 1993 reprezentację młodzieżową (m.in. na mistrzostwach świata).
W 2000 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi za zasługi w działalności na rzecz rozwoju kultury fizycznej i sportu)[3]. Honorowo prowadził drużynę gwiazd Polonii Bytom podczas "Meczu Gwiazd 2004" w Bytomiu 30 października 2004.
Ostatnie lata życia spędził w Bytomiu, gdzie zmarł 3 czerwca 2013[4]. 8 czerwca 2013 został pochowany na cmentarzu Mater Dolorosa w Bytomiu[5].
Hokeistą i trenerem był także jego brat Tadeusz Nikodemowicz, który pomagał mu w prowadzeniu Polonii Bytom (w latach 1978-1989) i jako II trener reprezentacji Polski seniorów (1989-1990).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ PAP, Zmarł Emil Nikodemowicz, były trener polskich hokeistów [online], sport.interia.pl, 4 czerwca 2013 [dostęp 2013-06-04] (ang.).
- ↑ Po raz drugi 6:4 dla polskich hokeistów. „Nowiny-Stadion”, s. 1, Nr 15 z 12 kwietnia 1976.
- ↑ M.P. z 2001 r. nr 4, poz. 74.
- ↑ Emil Nikodemowicz nie żyje. bytomski-hokej.pl, 2013-06-04. [dostęp 2013-06-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-09)]. (pol.).
- ↑ Ostatnie pożegnanie Legendy. bytomski-hokej.pl, 2013-06-06. [dostęp 2013-06-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-09)]. (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Władysław Zieleśkiewicz Historia polskiego hokeja, wyd. PZHL, Krynica-Zdrój 2006 (tam nota biograficzna)
| Bramkarze | |
|---|---|
| Obrońcy | |
| Napastnicy | |
| Trener |
|
| Bramkarze | |
|---|---|
| Obrońcy | |
| Napastnicy | |
| Trener |
|
| Bramkarze | |
|---|---|
| Obrońcy | |
| Napastnicy | |
| Trener |
| Bramkarze | |
|---|---|
| Obrońcy | |
| Napastnicy | |
| Trener |
- Hokeiści Piasta Cieszyn
- Hokeiści Legii Warszawa
- Hokeiści Polonii Bytom
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita)
- Pochowani na cmentarzu Mater Dolorosa
- Polscy hokeiści
- Polscy trenerzy hokejowi
- Selekcjonerzy reprezentacji Polski w hokeju na lodzie
- Sportowcy związani ze Lwowem
- Trenerzy hokeistów Baildonu Katowice
- Trenerzy hokeistów Polonii Bytom
- Trenerzy hokeistów Zagłębia Sosnowiec
- Urodzeni w 1929
- Zmarli w 2013
- Ludzie urodzeni we Lwowie