Energia progowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Energia progowa – w fizyce jądrowej jest to minimalna energia cząstki-pocisku, potrzebna by układ oddał więcej energii niż pobrał z otoczenia.

Opis energii progowej[edytuj | edytuj kod]

Dzięki temu, że pobierana jest z otoczenia pewna ilość energii Q, reagujące ze sobą cząstki (substraty) mogą zamienić się w inny układ (produkty). Zatem w ogólnym przypadku przed reakcją układ składa się z:

  • tarczy, czyli pewnej cząsteczki a o masie ma,
  • pocisku, czyli pewnej cząsteczki x o masie mx oraz prędkości vx (gdyby oba ciała były nieruchome, reakcja fizycznie nie mogłaby mieć miejsca),

natomiast po reakcji z:

  • nowego ciała z o masie mz = ma + mx oraz prędkości vz.

Skoro na początku pocisk się poruszał, to z zasady zachowania pędu:

(produkt z też powinien się poruszać), więc kolejno:

Ponieważ energia kinetyczna ma w ogólnym wypadku postać (gdzie m – masa, v – prędkość), to

gdzie Ex – energia pocisku, Ez – energia produktu. Stąd

Warunek na reakcję to natomiast

Jest to zasada zachowania energii – pędząca cząstka x oraz zewnętrzna energia Q pozwalają na zajście reakcji endoenergetycznej, w której tworzona jest nowa, poruszająca się cząstka z. Przekształcając,

można otrzymać ostateczny wzór na energię progową:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]