Erik Nilsson

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Erik Nilsson
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 sierpnia 1916
Limhamn

Data i miejsce śmierci

9 września 1995
Höllviken

Pozycja

obrońca

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
0000–1934 Limhamns IF
1934–1953 Malmö FF 326 (2)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1938–1952  Szwecja 57 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
złoto Londyn 1948 piłka nożna
brąz Helsinki 1952 piłka nożna

Erik Henry Sixten Nilsson (ur. 6 sierpnia 1916 w Limhamn, zm. 9 września 1995 w Höllviken) – szwedzki piłkarz, obrońca. Brązowy medalista MŚ 1950. Długoletni zawodnik Malmö FF.

Nilsson jest jednym z zaledwie dwóch piłkarzy (drugim był Szwajcar Alfred Bickel), którzy w finałach mistrzostw świata grali przed i po II wojnie światowej. Jego pierwszym klubem był Limhamns IF, gdzie grał do 1934. W tym samym roku został graczem Malmö. W zespole tym spędził niemal 20 lat, karierę kończył w 1953 – w tym czasie rozegrał 600 spotkań, zdobywał tytuły mistrza kraju. W 1950 otrzymał nagrodę Guldbollen dla najlepszego szwedzkiego piłkarza.

W reprezentacji Szwecji w latach 1938–1952 zagrał 57 razy. Podczas MŚ 38 zagrał w jednym spotkaniu – przegranym z Brazylią meczu o brązowy medal. Dwanaście lat później był kapitanem zespołu, wystąpił we wszystkich pięciu meczach Szwecji. W 1948 wraz z kolegami został złotym medalistą igrzysk w Londynie, cztery lata później wywalczył brązowy medal olimpijski.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]