Ernst Schweninger

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ernst Schweninger

Ernst Schweninger (ur. 15 czerwca 1850, zm. 13 stycznia 1924 w Monachium) – niemiecki lekarz, osobisty lekarz Ottona Bismarcka.

Urodził się we Freistadt. Studiował medycynę na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium, w 1870 roku otrzymał tytuł doktora medycyny. W 1884 roku mimo sprzeciwu władz wydziału otrzymał katedrę na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie, głównie za sprawą wstawiennictwa Bismarcka.

W 1905 roku przeszedł na emeryturę.

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

  • Dem Andenken Bismarcks (1899).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Haas N, Barthelmes H. Ernst Schweninger, Leibarzt des Reichskanzlers und Direktor der Charité-Hautklinik 1884–1902. „Hautarzt”. 52. 4, s. 346–51, 2001. PMID: 11382129. 
  • Haas N, Eilers J. Ernst Schweninger, Professor of Dermatology, and Bismarck's personal physician. „Int J Dermatol”. 40. 10, s. 662–5, 2001. PMID: 11763853. 
  • Pagel JL: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin-Wiedeń: 1901, s. 1565 i 1566. [1]