Erythrura

	Erythrura
	Swainson, 1837
	; Przedstawiciel rodzaju – papuzik czerwonolicy (E. psittacea)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	astryldowate
Podrodzina	mniszki
Rodzaj	Erythrura
	Typ nomenklatoryczny
	Erythrura viridis Temminck, 1835 (= Loxia prasina Sparrman, 1788)
Synonimy
	Acalanthe Reichenbach, 1862; Amblynura Reichenbach, 1862; Acmura Reichenbach, 1862;
	Acalanthe Reichenbach, 1862; Amblynura Reichenbach, 1862; Acmura Reichenbach, 1862;
Gatunki
	10 gatunków – zobacz opis w tekście
	10 gatunków – zobacz opis w tekście
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Erythrura – rodzaj ptaków z podrodziny mniszek (Lonchurinae) w obrębie rodziny astryldowatych (Estrildidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji Południowo-Wschodniej, Australazji i na wyspach Polinezji^[5]^[6].

Długość ciała 10–15 cm, masa ciała 9,8–24 g^[6].

Erythrura: gr. ερυθρος eruthros ‘czerwony’; ουρα oura ‘ogon’^[7].
Acalanthe: fr. Acalanthe, nazwa nadana papuzikom przez Vieillota w 1805 roku, od łac. acalanthis ‘mały ptak’ wymieniony przez Wergiliusza, Serwiusza i Izydora z Sewilli, na ogół uważa się go za jakiś rodzaj zięby, od gr. ακαλανθις akalanthis ‘mały, niezidentyfikowany ptak’ wspomniany przez Arystofanesa i w Księdze Suda, niewątpliwie tak samo jak akanthis. W greckiej mitologii Akalantis (Acalanthis) była jedną z Pieryd, które po nieudanym występie w konkursie śpiewu z najlepszą z muz zostały zamienione w ptaki^[8]. Gatunek typowy: Fringilla psittacea J.F. Gmelin, 1789.
Amblynura: gr. αμβλυνω amblunō ‘stępić’; ουρα oura ‘ogon’^[9]. Gatunek typowy: Erythrura pealii Hartlaub, 1852^[a].
Acmura: gr. ακμη akmē ‘punkt’; ουρα oura ‘ogon’^[10]. Gatunek typowy: Fringilla tricolor Vieillot, 1817.

Do rodzaju należą następujące gatunki^[11]:

↑ Erythrura, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ W. Swainson: On the natural history and classification of birds. Cz. 2. Londyn: John Taylor, 1837, s. 280, seria: Cabinet cyclopaedia. Natural history. (ang.).
↑ ^a ^b Reichenbach 1862 ↓, s. 32.
↑ Reichenbach 1862 ↓, s. 34.
↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Waxbills, parrotfinches, munias, whydahs, Olive Warbler, accentors, pipits. IOC World Bird List (v13.2). [dostęp 2020-11-29]. (ang.).
↑ ^a ^b D.W.D.W. Winkler D.W.D.W., S.M. Billerman & I.J.S.M.B.& I.J. Lovette S.M. Billerman & I.J.S.M.B.& I.J., Waxbills and Allies (Estrildidae), version 1.0, [w:] S.M.S.M. Billerman, B.K.B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2020, Erythrura, DOI: 10.2173/bow.estril1.01 [dostęp 2023-10-12] (ang.).
↑ The Key to Scientific Names ↓, Erythrura [dostęp 2017-10-18] .
↑ The Key to Scientific Names ↓, Acalanthe [dostęp 2017-10-18] .
↑ The Key to Scientific Names ↓, Amblynura [dostęp 2017-10-18] .
↑ The Key to Scientific Names ↓, Acmura [dostęp 2017-10-18] .
↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Lonchurinae Steiner, 1960 (1847) - mniszki (wersja: 2023-08-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2023-10-12].

H.G.L. Reichenbach: Die Singvögel als Fortsetzung der vollständigsten Naturgescliielite und zugleich als Central -Atlas für zoologische Gärten und für Thierfreunde durch zahlreiche illuminirte Abbildungen illustrirtes Handbuch zur richtigen Bestimmung und Pflege der Thiere aller Classen. Dresden und Leipzig: Expedition der vollständigsten Naturgeschichte und durch alle Buchhandlungen des In- und Auslandes zu erhalten, 1862, s. 1–90. (niem.).
The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).