Esteban Ocon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Esteban Ocon
Ilustracja
Esteban Ocon (2017)
Imię i nazwisko

Esteban José Jean-Pierre Ocon-Khelfane

Państwo

 Francja

Data i miejsce urodzenia

17 września 1996
Évreux

Sezon 2023
Seria

Formuła 1

Zespół

BWT Alpine F1 Team

Samochód

Alpine A523

Nr startowy

31

Partnerzy

Pierre Gasly

Sukcesy

2013: brąz Europ. Puchar Formuły Renault 2.0
2014: złoto Europejska Formuła 3
2015: złoto Seria GP3

Strona internetowa

Esteban José Jean-Pierre Ocon-Khelfane[1] (ur. 17 września 1996 w Évreux) – francuski kierowca wyścigowy, startujący w mistrzostwach świata Formuły 1 od sezonu 2016. Od sezonu 2021 kierowca zespołu Alpine, mistrz serii GP3 (2015) i Europejskiej Formuły 3 (2014).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Formuła Renault[edytuj | edytuj kod]

Ocon rozpoczął karierę w jednomiejscowych samochodach wyścigowych w wieku 16 lat w 2012 roku w Formule Renault. W tym roku rozpoczął starty w Europejskim Pucharze Formuły Renault 2.0 oraz w Alpejskiej Formule Renault. W obu tych seriach Francuz podpisał kontrakt z fińską ekipą Koiranen Motorsport. W serii Alpejskiej stanął na podium w obu wyścigach na austriackim torze Red Bull Ring, zaś w europejskim pucharze pojawił się na podium raz – w sobotnim wyścigu na torze Paul Ricard Circuit. Francuz zdobył w Europejskim Pucharze Formuły Renault 2.0 oraz w Alpejskiej Formule Renault odpowiednio 31 i 69 punktów, co uplasowało go odpowiednio na 14 i 7 pozycji w klasyfikacji generalnej.

Na sezon 2013 Ocon podpisał kontrakt z ART Junior Team na starty w Europejskim Pucharze Formuły Renault 2.0 oraz Północnoeuropejskim Pucharze Formuły Renault 2.0. W edycji europejskiej wygrał dwa wyścigi i pięciokrotnie stawał na podium. Z dorobkiem 159 punktów został sklasyfikowany na trzeciej pozycji w klasyfikacji generalnej. W serii północnoeuropejskiej był dwunasty.

Formuła 3[edytuj | edytuj kod]

Esteban Ocon na torze Hockenheimring podczas zawodów Europejskiej Formuły 3 (2014)

W 2014 roku Francuz rozpoczął starty w Europejskiej Formule 3 z zespołem Prema Powerteam. Wystartował w 33 wyścigach, w których odniósł dziewięć zwycięstw i 21 razy stawał na podium. Już podczas przedostatniej rundy sezonu zapewnił sobie tytuł mistrza serii. Dorobek 478 punktów zapewnił mu 58 punktów przewagi nad drugim Tomem Blomqvistem. Również w prowadzonej po raz pierwszy klasyfikacji debiutantów był najlepszy, zdobywając maksymalną pulę punktów w piętnastu wyścigach.

Formuła Renault 3.5[edytuj | edytuj kod]

Również w 2014 podczas rundy na Hungaroringu dołączył do stawki prestiżowej Formuły Renault 3.5 w bolidzie brytyjskiej ekipy Comtec Racing. W ciągu trzech wyścigów, w których wystartował, uzbierał łącznie dwa punkty, co dało mu 23 miejsce w końcowej klasyfikacji kierowców.

Seria GP3[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2015 został podopiecznym zespołu Formuły 1 Mercedes GP oraz kierowcą wyścigowym francuskiego ekipy ART Grand Prix. Ocon stoczył pasjonujący pojedynek o tytuł mistrzowski z Włochem Lucą Ghiotto. Francuz odnotował tylko jedno zwycięstwo (na inaugurację w Katalonii), jednak w ciągu sezonu czternaście razy wizytował na podium. Warto odnotować, że aż jedenaście z nich uzyskał z rzędu. Ostatecznie pokonał rywala różnicą zaledwie ośmiu punktów. Uzyskał pulę 253 punktów, trzykrotnie startował z pole position oraz pięciokrotnie wykręcił najszybszy czas okrążenia w wyścigu.

Formuła 1[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy kontakt Estebana Ocona z Formułą 1 miał miejsce w październiku 2014, kiedy zespół Lotus zaprosił go na prywatne sesje testowe na tor Circuit Ricardo Tormo, gdzie Francuz przetestował model E20. Miesiąc później zastąpił Romaina Grosjeana podczas pierwszego treningu do Grand Prix Abu Zabi 2014, osiągając czas gorszy od 0,355 s. od Pastora Maldonado. Testował dla brytyjskiej ekipy także podczas testów dla młodych kierowców. W nagrodę za zwycięstwo w Formule 3 otrzymał możliwość testowania samochodu Ferrari F10 na torze Fiorano. W kolejnym roku Ocon wziął udział w testach na torze Catalunya z zespołem Force India.

W sezonie 2016 francuski kierowca na zasadzie wypożyczenia trafił do zespołu Renault na stanowisku kierowcy testowego i rezerwowego ekipy – czterokrotnie brał udział w piątkowych treningach. 10 sierpnia 2016 ogłoszono, że Ocon zastąpi Rio Haryanto w zespole Manor. Po zakończeniu sezonu 2016 Zespół Sahara Force India oświadczył, iż Esteban Ocon będzie reprezentować zespół jako etatowy kierowca w sezonie 2017 obok Sergio Péreza.

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Alpejska Formuła Renault 2.0[edytuj | edytuj kod]

Sezon Zespół Wyniki w poszczególnych rundach Pkt. Poz.
2012 Koiranen Motorsport MNZ PAU IMO SPA RBR MUG CAT 69 7
8 5 7 4 25 7 3 3 11 NW

Europejski Puchar Formuły Renault 2.0[edytuj | edytuj kod]

Sezon Zespół Wyniki w poszczególnych rundach Pkt. Poz.
2012 Koiranen Motorsport ALC SPA NÜR MSC HUN LEC CAT 31 14
19 5 21 24 12 18 8 NU 21 18 9 3 NU NU
2013 ART Junior Team ALC SPA MSC RBR HUN LEC CAT 159 3
2 6 8 7 4 2 11 14 2 4 9 1 7 1

Północnoeuropejski Puchar Formuły Renault 2.0[edytuj | edytuj kod]

Sezon Zespół Wyniki w poszczególnych rundach Pkt. Poz.
2013 ART Junior Team HOC NÜR SIL SPA ASS MST ZAN 122 12
1 4 8 2 7 NU 2 NU

Grand Prix Makau[edytuj | edytuj kod]

Rok Zespół Pozycja
w
kwalifikacjach
Pozycja
(wyścig
kwalifikacyjny)
Pozycja
(wyścig
właściwy)
2013 Włochy Prema Powerteam 15 10 10
2014 Hongkong SJM Theodore Racing by Prema 2 4 NU

Europejska Formuła 3[edytuj | edytuj kod]

Sezon Zespół Wyniki w poszczególnych rundach Pkt. Poz.
2014 Prema Powerteam SIL HOC PAU HUN SPA NOR MSC RBR NÜR IMO HOC 478 1
2 1 3 9 1 2 1 2 2 2 1 1 NU 2 2 2 14 2 1 1 1 13 NU 13 6 3 NU 1 4 3 7 4 7

Formuła Renault 3.5[edytuj | edytuj kod]

Sezon Zespół Wyniki w poszczególnych rundach Pkt. Poz.
2014 Comtec Racing MNZ ALC MON SPA MSC NÜR HUN LEC JER 2 23
9 NW 14 12

GP3[edytuj | edytuj kod]

Sezon Zespół Wyniki w poszczególnych rundach[2] Pkt. Poz.
2015 ART Grand Prix CAT RBR SIL HUN SPA MNZ SOC BHR YMC 253 1
1 7 3 DK 6 2 2 2 2 2 2 2 2 2 3 2 4 3

DTM[edytuj | edytuj kod]

Sezon Zespół Samochód Silnik Wyniki w poszczególnych rundach[3] Pkt. Poz.
2016 Mercedes-Benz DTM Team ART Mercedes-AMG C63 DTM Mercedes-Benz AMG 4.0L V8 HOC RBR LAU NOR ZAN MSC NÜR HUN HOC 2 26
NU NU 20 18 23 15 NU 13 9 18

Formuła 1[edytuj | edytuj kod]

Sezon Zespół Samochód Silnik Wyniki w poszczególnych eliminacjach[2] Pkt. Poz.
2016
[4]
Manor Racing MRT Manor MRT05 Mercedes PU106C Hybrid 1.6 V6 t Australia Bahrajn Rosja Hiszpania Monako Kanada Unia Europejska Austria Wielka Brytania Węgry Niemcy Belgia Włochy Singapur Malezja Japonia Stany Zjednoczone Meksyk Brazylia 0 23
16 18 18 16 21 18 21 12 13
2017
[5]
Sahara Force India F1 Team Force India VJM10 Mercedes M08 EQ Power+ 1.6 V6 t Australia Bahrajn Rosja Hiszpania Monako Kanada Azerbejdżan Austria Wielka Brytania Węgry Belgia Włochy Singapur Malezja Japonia Stany Zjednoczone Meksyk Brazylia 87 8
10 10 10 7 5 12 6 6 8 8 9 9 6 10 10 6 6 5 NU 8
2018
[6]
Sahara Force India F1 Team Force India VJM11 Mercedes M09 EQ Power+ 1.6 V6 t Australia Bahrajn Azerbejdżan Hiszpania Monako Kanada Francja Austria Wielka Brytania Niemcy Węgry Belgia Włochy Singapur Rosja Japonia Stany Zjednoczone Meksyk Brazylia 49 12
12 10 11 NU NU 6 9 NU 6 7 8 13
Racing Point Force India F1 Team 6 6 NU 9 9 DK 11 15 NU
2020
[7]
Renault DP World F1 Team Renault R.S.20 Renault E-Tech 20 1.6 V6 t Austria Węgry Wielka Brytania Wielka Brytania Hiszpania Belgia Włochy Toskania Rosja Niemcy Portugalia Emilia-Romania Turcja Bahrajn Bahrajn 62 12
8 NU 14 6 8 13 5 8 NU 7 NU 8 NU 11 9 2 9
2021
[8]
Alpine F1 Team Alpine A521 Renault E-Tech 20B 1.6 V6 t Bahrajn Emilia-Romania Portugalia Hiszpania Monako Azerbejdżan Francja Austria Wielka Brytania Węgry Belgia Holandia Włochy Rosja Turcja Stany Zjednoczone Meksyk Katar Arabia Saudyjska 74 11
13 9 7 9 9 NU 14 14 NU 9 1 7 9 10 14 10 NU 13 8 5 4 9
2022
[9]
BWT Alpine F1 Team Alpine A522 Renault E-Tech RE22 Bahrajn Arabia Saudyjska Australia Emilia-Romania Stany Zjednoczone Hiszpania Monako Azerbejdżan Kanada Wielka Brytania Austria Francja Węgry Belgia Holandia Włochy Singapur Japonia Stany Zjednoczone Meksyk 92 8
7 6 7 14 8 7 12 10 6 NU 55 8 9 7 9 11 NU 4 11 8 8 7
2023
[10]
BWT Alpine F1 Team Alpine A523 Renault E-Tech RE23 Bahrajn Arabia Saudyjska Australia Azerbejdżan Stany Zjednoczone Monako Hiszpania Kanada Austria Wielka Brytania Węgry Belgia Holandia Włochy Singapur Japonia Katar Stany Zjednoczone Meksyk Stany Zjednoczone 58 12
NU 8 14 15 9 3 8 8 147 NU NU 8 10 NU NU 9 7 NU 10 10 4 12

‡ - Przyznano połowę punktów, gdyż zostało przejechane mniej niż 75% wyścigu.

Podsumowanie[edytuj | edytuj kod]

Sezon Seria[2] Zespół Wyścigi P1 PP NO Podium Punkty Pozycja
2012 Alpejska Formuła Renault 2.0 Koiranen Motorsport 10 0 0 1 2 69 7
Europejski Puchar Formuły Renault 2.0 14 0 0 0 1 31 14
2013 Północnoeuropejski Puchar Formuły Renault 2.0 ART Junior Team 8 1 0 1 3 122 12
Europejski Puchar Formuły Renault 2.0 14 2 1 1 5 159 3
Grand Prix Makau Prema Powerteam 2 0 0 0 0 n.d. 10
2014 Europejska Formuła 3 Prema Powerteam 33 9 15 7 21 478 1
Formuła Renault 3.5 Comtec Racing 3 0 0 0 0 2 23
Grand Prix Makau SJM Theodore Racing by Prema 1 0 0 0 0 n.d. NS
Formuła 1 Lotus F1 Team Kierowca testowy
2015 Seria GP3 ART Grand Prix 18 1 3 5 14 253 1
Formuła 1 Sahara Force India F1 Team Kierowca testowy
2016 DTM Mercedes-Benz DTM Team ART 10 0 0 0 0 2 26
Formuła 1 Mercedes AMG Petronas F1 Team Kierowca testowy
Renault Sport Formula One Team Kierowca testowy
Manor Racing MRT 9 0 0 0 0 0 23
2017 Formuła 1 Sahara Force India F1 Team 20 0 0 0 0 87 8
2018 Formuła 1 Sahara Force India F1 Team 12 0 0 0 0 49 12
Racing Point Force India F1 Team 9 0 0 0 0
2019 Formuła 1 Mercedes-AMG Petronas Motorsport Kierowca testowy
2020 Formuła 1 Renault DP World F1 Team 17 0 0 0 1 62 12
2021 Formuła 1 Alpine F1 Team 22 1 0 0 1 74 11
2022 Formuła 1 BWT Alpine F1 Team 22 0 0 0 0 92 8
2023 Formuła 1 BWT Alpine F1 Team 22 0 0 0 1 58 12

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Petr Kubala: Carl, José, Maria, Joseph. Znáte celá jména jezdců formule 1?. f1sport.auto.cz, 2021-04-06. [dostęp 2023-10-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-25)]. (cz.).
  2. a b c Driver Database – Esteban Ocon. driverdb.com. [dostęp 2023-02-04]. (ang.).
  3. DTM 2016 Hockenheim. motorsport.com. [dostęp 2023-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-02-04)]. (ang.).
  4. 2016 Driver Standings: Esteban Ocon. formula1.com. [dostęp 2023-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-29)]. (ang.).
  5. 2017 Driver Standings: Esteban Ocon. formula1.com. [dostęp 2023-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-29)]. (ang.).
  6. 2018 Driver Standings: Esteban Ocon. formula1.com. [dostęp 2023-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-12-03)]. (ang.).
  7. 2020 Driver Standings: Esteban Ocon. formula1.com. [dostęp 2023-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-01-29)]. (ang.).
  8. 2021 Driver Standings: Esteban Ocon. formula1.com. [dostęp 2023-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-08)]. (ang.).
  9. 2022 Driver Standings: Esteban Ocon. formula1.com. [dostęp 2023-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-12)]. (ang.).
  10. Wyniki wyścigów w 2023 [online], Formula 1® - The Official F1® Website [dostęp 2023-06-27] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]