Eugeniusz Chrościcki

Eugeniusz Czesław Chrościcki
	rotmistrz
Data i miejsce urodzenia	30 grudnia 1894 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	kwiecień lub maj 1940 ; Charków
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier; Wojsko Polskie
Formacja	Legiony Polskie
Jednostki	1 Pułk Ułanów Legionów Polskich; 11 Pułk Ułanów Legionowych; 25 Pułk Ułanów Wielkopolskich
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-ukraińska; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Eugeniusz Czesław Chrościcki (ur. 30 grudnia 1894 w Warszawie, zm. w kwietniu lub maju 1940 w Charkowie) – rotmistrz kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Eugeniusz Czesław Chrościcki urodził się w Warszawie, w rodzinie Wincentego i Franciszki z Rudzkich. Przed wybuchem wojny należał do „Sokoła”, a następnie wstąpił do Legionów Polskich i służył w 1 pułku ułanów. Od 5 lutego do 31 marca 1917 był słuchaczem kawaleryjskiego kursu oficerskiego przy 1 puł w Ostrołęce. Kurs ukończył z wynikiem dostatecznym. Posiadał wówczas stopień starszego ułana^[1].

Po zakończeniu wojny został przyjęty do Wojska Polskiego i zweryfikowany do stopnia porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919. W szeregach 11 pułku ułanów odbył kampanię ukraińską i bolszewicką. Brał udział w obronie Lwowa i walkach o Wilno. Od 1921 został przeniesiony do rezerwy i przydzielony do 25 pułku ułanów Wielkopolskich. W 1934 pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Łuków. W dalszym ciągu posiadał przydział w rezerwie do 25 puł w Prużanie i wciąż był porucznikiem w korpusie oficerów rezerwy kawalerii^[2]^[3]^[4].

W okresie międzywojennym pracował w rolnictwie, był administratorem dóbr księcia Czetwertyńskiego w Rudzieńcu.

W 1939 dostał się do niewoli sowieckiej i w kwietniu 1940 został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w bezimiennej mogile zbiorowej. Obecnie jego szczątki spoczywają w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia majora^[5]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 3658 (1922)^[6]^[7]
Krzyż Niepodległości (20 lipca 1932)^[8]
Krzyż Walecznych (1922)^[9]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ CAW ↓, sygn. I.120.1.125 s. 13, tu jako „Eugeniusz Chróścicki”.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 119, 605, w dalszym ciągu figurował w ewidencji wojskowej jako „Eugeniusz Chróścicki”.
↑ Wykaz Legionistów ↓, W wykazie figuruje jako „Chruścicki”.
↑ Soniński 1928 ↓, s. 36, tu także jako „Chróścicki”.
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 2, s. 111
↑ Soniński 1928 ↓, s. 36.
↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ Odznaczeni Krzyżem Walecznych w zamian za dyplomy „za Waleczność” byłego Frontu Litewsko-Białoruskiego, „Dziennik Personalny MSWojsk.”, z 1922 r. Nr 14, s. 409 [dostęp 2015-07-31] .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 650, 702.
Rocznik Oficerski 1924 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 580, 624.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
Józef Soniński: Zarys historii wojennej 11-go Pułku Ułanów Legionowych. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
K. Banaszek, W. K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000, s. 49.
Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków, Warszawa 2003, ISBN 83-916663-5-2, s. 64.
Komenda Legionów (Dowództwo Polskiego Korpusu Posiłkowego). Centralne Archiwum Wojskowe. [dostęp 2017-11-07].
Eugeniusz Czesław Chrościcki www.ogrodywspomnien.pl [dostęp 2012-04-04].

[CITEREFCAWsygn._I.120.1.125_s._13,_tu_jako_„Eugeniusz_'''Chróścicki'''”-1] CAW ↓, sygn. I.120.1.125 s. 13, tu jako „Eugeniusz Chróścicki”.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934119,_605,_w_dalszym_ciągu_figurował_w_ewidencji_wojskowej_jako_„Eugeniusz_'''Chróścicki'''”-2] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 119, 605, w dalszym ciągu figurował w ewidencji wojskowej jako „Eugeniusz Chróścicki”.

[CITEREFWykaz_LegionistówW_wykazie_figuruje_jako_'''„Chruścicki”'''-3] Wykaz Legionistów ↓, W wykazie figuruje jako „Chruścicki”.

[CITEREFSoniński192836,_tu_także_jako_'''„Chróścicki”'''-4] Soniński 1928 ↓, s. 36, tu także jako „Chróścicki”.

[5] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[6] Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 2, s. 111

[CITEREFSoniński192836-7] Soniński 1928 ↓, s. 36.

[8] M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[9] Odznaczeni Krzyżem Walecznych w zamian za dyplomy „za Waleczność” byłego Frontu Litewsko-Białoruskiego, „Dziennik Personalny MSWojsk.”, z 1922 r. Nr 14, s. 409 [dostęp 2015-07-31] .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]