Eugeniusz Kłoczowski

Eugeniusz Kłoczowski

Data i miejsce urodzenia	4 sierpnia 1897 Bogdany
Data i miejsce śmierci	22 czerwca 1985 Poznań
Miejsce spoczynku	Cmentarz Powązkowski w Warszawie
Zawód, zajęcie	inżynier rolnik
Alma Mater	SGGW
Rodzice	Kazimiera Kłoczowska
Dzieci	Jerzy Kłoczowski, Jan Andrzej Kłoczowski
Odznaczenia

Grób Eugeniusza Kłoczowskiego na Cmentarzu Powązkowskim

Eugeniusz Józef Dominik Kłoczowski h. Rawicz (ur. 4 sierpnia 1897 w Bogdanach, powiecie przasnyskim, zm. 22 czerwca 1985 w Poznaniu) – ziemianin, inżynier rolnik, publicysta.

Życiorys

Syn Piotra Józefa i Kazimiery z Rykowskich, właścicieli majątku Bogdany. Ukończył szkołę polską w Mławie, gdzie należał do konspiracyjnego kółka młodzieży (matura 1914). Studia wyższe odbywał w Warszawie (1916–1921), ukończył je z dyplomem inżynierskim w SGGW (1925). W 1918 jako ochotnik odbył kampanię lwowską. Walczył również w wojnie 1920 jako oficer prowiantowy 21 pułku ułanów. Od wiosny 1921 zajął się majątkiem rodzinnym, prowadził prace nad uszlachetnianiem ziemniaka i jęczmienia, działał w związkach i towarzystwach rolniczych. Współpracował z ks. Władysławem Korniłowiczem, który często odwiedzał dwór w Bogdanach. W latach 30. był prezesem (po S. Żórawskim) Akcji Katolickiej w dekanacie przasnyskim, otrzymał order papieski Pro Ecclesia et Pontifice. Pisał artykuły i broszury na tematy aktualne, był współpracownikiem wydawanego w Płocku Hasła Katolickiego oraz Gazety Rolniczej (w latach 1936–1939 był zastępcą red. naczelnego Gazety).

W końcu stycznia 1940 Kłoczowscy zostali usunięci z domu i majątku przez Niemców. Jesienią tegoż roku wyjechał z rodziną do GG, osiadł w Zielonce pod Warszawą. Był zaprzysiężonym członkiem konspiracji przy Delegaturze Rządu na Kraj.

Od 1945 kierował gospodarstwem w rejonie Tarczyna. W latach 1946–1949 pracował w Zarządzie Państwowych Nieruchomości Ziemskich w Poznaniu, następnie w Wydziale Rolnym Centralnego Zarządu PNZ. Po likwidacji PNZ pracował w Centralnym Zarządzie PGR, później w Okręgowym Zarządzie PGR Poznań-Zachód i Zjednoczeniu PGR Ostrów Wielkopolski z siedzibą w Poznaniu. W 1956 przeszedł do pracy w Rolniczym Zakładzie Doświadczalnym w Swadzimiu pod Poznaniem, związanym z Akademią Rolniczą. W 1963 obronił w Poznaniu pracę doktorską pt. Znaczenie pism „Ziemianin” i „Poradnik Gospodarski” dla postępu rolnictwa w Wielkopolsce w latach 1889–1914. W 1969 przeszedł na emeryturę, w dalszym ciągu współpracując z uczelnią. Wiele publikował w Przeglądzie Rolniczym, Plonie, Nowym Rolnictwie, Gazecie Cukrowniczej, Gromadzie, Zielonym Sztandarze, Poradniku Gospodarskim.

W 1924 poślubił Irenę Cichowską z majątku Czarzaste. Miał trzech synów: Jerzego Kazimierza, Zbigniewa Stanisława i Jana Andrzeja.

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera R-4-13).

W 2006 w Ciechanowie pod red. Artura K.F. Wołosza wydane zostały jego obszerne wspomnienia spisane w latach 1968–1971.

Ordery i odznaczenia

• Złoty Krzyż Zasługi (9 lutego 1939)

Bibliografia

• Eugeniusz Kłoczowski, Wspomnienia mazowieckiego ziemianina z lat 1897–1951, red. Artur K.F. Wołosz, Ciechanów 2006.
• Ziemianie polscy XX wieku. Słownik biograficzny, cz. 5, Warszawa 2000, s. 61–63.