Eugeniusz Wachowiak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Eugeniusz Wachowiak (ur. 24 grudnia 1929 w Lesznie) – polski poeta, autor prozy refleksyjnej i wspomnieniowej, tłumacz literatury niemieckiego kręgu językowego. Ojciec pisarza Sergiusza Sterny-Wachowiaka.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Wyższą Szkołę Ekonomiczną w Poznaniu. Debiutował jako poeta w 1954 r. na łamach „Gazety Poznańskiej”. Był członkiem grupy literackiej Wierzbak. W latach 1954–1984 pracował w przemyśle. W 1967 r. otrzymał Lubuską Nagrodę Kulturalną.

W 1999 r. wyróżniony statuetką "Dobosz Powstania Wielkopolskiego", przyznawaną przez Zarząd Główny Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/1919[1]. 2 czerwca 2009 z rąk podsekretarza stanu w MKiDN Tomasza Merty odebrał Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[2].

Twórczość wybrana[edytuj | edytuj kod]

  • Afryka poety, Poznań 1958
  • Przed snem niepokój, Poznań 1962
  • Spokojna scheda, Zielona Góra 1963
  • Zmaganie z lwem, Zielona Góra 1965
  • Trudno nasycić ziemię, Poznań 1966
  • Cienie przechodzą długie, Zielona Góra 1970
  • Turyngia, Warszawa 1970
  • Słowo i gest, Poznań 1976
  • Powstańczy polem wiedzie ślad, Poznań 1978
  • Co nam obca przemoc wzięła kosą odbierzemy, Poznań 1982[3]
  • Woda dla dropia, Bydgoszcz 1987[4]
  • Wyjście z mroku, Poznań 1987[5]
  • Płonąca satnica, Poznań 1988[6]
  • Medalion studzienny, Poznań 1998[7]
  • Korniki dnia, Poznań 2009
  • Cud prawdziwy, Poznań 2011

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dobosz Powstania Wielkopolskiego. Nagroda Honorowa Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/1919 w Poznaniu
  2. ↑ ''Medale Zasłużony Kulturze - Gloria Artis'' [online], mkidn.gov.pl, 1 czerwca 2009 [dostęp 2013-01-01].
  3. ↑ Eugeniusz Wachowiak, -Co nam obca przemoc wzięła kosą odbierzemy- : wiosna wielkopolskiego ludu w słowie z materii faktu wziętym 1846–1848, wyd. 2, Poznań: Wydawn. Poznańskie, 1982, ISBN 83-210-0299-4, OCLC 20057566 [dostęp 2022-01-27].
  4. ↑ Eugeniusz Wachowiak, Woda dla dropia, wyd. 1, Bydgoszcz: Pomorze, 1987, ISBN 83-7003-068-8, OCLC 17786090 [dostęp 2022-01-27].
  5. ↑ Eugeniusz Wachowiak, Wyjście z mroku, wyd. 1, Poznań: Księgarnia Św. Wojciecha, 1987, ISBN 83-7015-088-8, OCLC 19340840 [dostęp 2022-01-27].
  6. ↑ Eugeniusz Wachowiak, Płonąca satnica : wielkopolanie w powstaniach narodowych i w ruchu oporu 1794–1944, Poznań: Wydawn. Poznańskie, 1988, ISBN 83-210-0689-2, OCLC 23816293 [dostęp 2022-01-27].
  7. ↑ Eugeniusz Wachowiak, Medalion studzienny : wiersze wybrane, wyd. 1, Poznań: Wydawn. "W Drodze", 1998, ISBN 83-7033-234-X, OCLC 500111515 [dostęp 2022-01-27].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939–1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.
  • Eugeniusz Dzięcielewski: Wschowa i Ziemia Wschowska w literaturze. Wschowa: Gmina Wschowa Powiat Wschowski, 2006, s. 53-68. ISBN 83-89578-12-3.
  • Janina Małgorzata Halec: Ulicami Eugeniusza Wachowiaka. Leszno: Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich Oddział w Lesznie & Miejska Biblioteka Publiczna im. Stanisława Grochowiaka, Wydawnictwo Cicer w Lesznie, 2012, s. 1–120. ISBN 978-83-61681-06-9.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Eugeniusz_Wachowiak&oldid=70109743”