Europejski Puchar Formuły Renault V6

Europejski Puchar Formuły Renault V6 – była seria wyścigowa działająca w latach 2003-2004. Po zastąpieniu World Series by Nissan przez World Series by Renault w 2005 roku, na bazie tej serii powstały Formuła Renault 3.5 oraz Azjatycki Puchar Formuły Renault V6.

Historia[edytuj | edytuj kod]

2003[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2003 był inauguracyjnym dla serii. W pierwszym sezonie tytuł mistrzowski zdobył argentyński kierowca wyścigowy – José María López z zespołu DAMS. Drugi w klasyfikacji - Szwajcar Neel Jani przegrał mistrzowski tytuł o zaledwie jeden punkt. Podium klasyfikacji generalnej uzupełnił Japończyk Kōsuke Matsuura, który miał lepszy bilans wyścigów od swojego partnera zespołowego - Tristana Gommendy. Francuski zespół ARTA-Signature okazał się najlepszy spośród wszystkich ekip startujących w serii.

2004[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2004 Mistrzem Europejskiego Pucharu Formuły Renault V6 po zaciętym sezonie został Szwajcar Giorgio Mondini, który walczył z Brytyjczykiem Ryanem Sharpem, Andreą Belicchim i Neelem Jani ze Szwajcarii. Wśród zespołów najlepszą okazała się włoska ekipa mistrza serii - EuroInternational, który o 51 punktów pokonał Victory Engineering.

Samochody[edytuj | edytuj kod]

Dokładna specyfikacja bolidu
Nadwozie	Tatuus
Materiał	Włókno węglowe
Silnik	Renault Type V4Y RS, 60° V6, 3498 cc, 370 hp
Pojemność	3396 cm3
Zmiana biegów	Łopatkami przy kierownicy
Opony	Michelin 24x57x13 (przód) i 31x60x13 (tył)
Waga	590 kg
Rozstaw Osi	3000 mm
Rozstaw kół przód/tył	1579/1536 mm
Maksymalne obciążenie paliwem	90 l

Wyścigi[edytuj | edytuj kod]

Podczas każdej z rund (z wyjątkiem Monako) rozgrywano dwa wyścigi, w których kolejność startowała była ustalona na podstawie wcześniejszych kwalifikacji (do każdego wyścigu rozgrywano osobne kwalifikacje). Długość głównego (tj. pierwszego) wyścigu wahała się między 120 i 130 km a czas jego trwania nie mógł przekraczać 45 minut. Start do tego wyścigu odbywał się z pół startowych. Drugi wyścig (tzw. sprint) rozpoczynał się lotnym startem i trwał co najwyżej 30 minut. Dystans drugiego wyścigu wynosił 80-90 km.