Eurostar Italia
Eurostar Italia (w skrócie ES*) – sieć kolei dużej prędkości, obsługiwana przez włoskiego przewoźnika Trenitalia, łącząca największe miasta we Włoszech. Codziennie uruchamianych jest ponad 200 połączeń, realizowanych głównie przez pociągi Pendolino ETR 460,ETR 485 i ETR 600-610 oraz ETR 500[1].
Nie należy mylić ani identyfikować pociągów Eurostar Italia z pociągami Eurostar, kursującymi między Londynem, Paryżem i Brukselą przez Eurotunel. Są to dwie różne sieci kolejowe, obsługiwane przez różnych operatorów i kursujących na terenach innych państw.
Działalność
Pierwsze pociągi pod nazwą Eurostar Italia zostały uruchomione przez włoską kolej w 1988 roku. Początkowo obsługiwały tylko linię Mediolan – Rzym, lecz niedługo potem zaczęły także jeździć z Rzymu do Wenecji oraz do Neapolu.
Pociągi te mogą poruszać się z prędkością do 300 km/h. Są szybkie, komfortowe i kursują w cyklicznym rozkładzie jazdy między największymi miastami we Włoszech. Oprócz tego, zatrzymują się też na większych stacjach węzłowych oraz w kurortach wypoczynkowych.
W każdym składzie pociągu Eurostar Italia znajduje się wagon restauracyjny, bar-bistro oraz wagon dla osób niepełnosprawnych na wózkach. Wagony zarówno 1. jak i 2. klasy są klimatyzowane i bezprzedziałowe. W pociągach tych obowiązuje rezerwacja miejsc oraz całkowity zakaz palenia.
Marka Eurostar Italia została zlikwidowana w 2012 r. a pociągi podzielone na trzy kategorie.
Relacje
Frecciarossa (Czerwona Strzała)
dwa razy na godzinę:
- Mediolan – Rzym bezpośrednio lub przez Florencję i Bolognę
- Mediolan – Neapol przez Rzym;niektóre kursy są przedłużone do Salerno.
raz na godzinę:
raz dziennie:
Frecciargento (Srebrna Strzała)
raz na godzinę:
kilka razy dziennie:
- z Rzymu do: Bari, Lecce,Tarentu,Ankony,Triestu,Udine,Werony,Bolzano.Jedna para kursuje do Reggio Calabria
Frecciabianca (Biała Strzała)
raz na dwie godziny
- z Turynu do: Ankony, Pescary, Bari, Lecce, Tarentu
- z Wenecji do Lecce
kilka razy dziennie
- Rzym - Genua przez Livorno,Pizę i La Spezię (pięć razy dziennie)
- Rzym - Rawenna przez Foligno i Falconarę Nadmorską (raz dziennie)
- Rzym - Reggio Calabria przez Sapri,Paolę,Lamecję Termy i Wille Św.Jana (dwa razy dziennie)
Tabor
Pendolino ETR 450
Jedne z pierwszych szybkich pociągów kolei włoskiej wprowadzone w 1988, na trasach Rzym-Mediolan oraz Rzym-Wenecja. Złożone z 9 wagonów z przechylnymi pudłami, wraz z lokomotywami na obu końcach. W składzie pociągu wagon restauracyjny. Maksymalna prędkość to 250 km/h,zredukowana w 2004 r. do 200 km/h po wyłączeniu pudła wychylnego. Obecnie kursują jako Intercity na trasach Rzym – Reggio C., Rzym – Perugia oraz Rzym – Ancona. Trenitalia planuje w najbliższym czasie wycofać te składy z eksploatacji ze względu na ich zużycie oraz słabe prędkości handlowe.
Pendolino ETR 460/3
Pierwsze składy ETR 460 zostały wprowadzone do użytku w 1993. Podobnie jak ich poprzedniki, złożone są z 9 pochylnych wagonów. Wprowadzono do nich jednak wiele innowacji oraz znacznie zmieniono design oraz wystrój wnętrz. Kursują w dalszym ciągu na trasach z Rzymu do Reggio Calabria oraz z Rzymu do Rawenny.
Pendolino ETR 485 Frecciargento Kursują na trasach do Reggio C., Lecce oraz Bolzano. Prędkość maksymalna wynosi 250 km/h,jak dla ETR 460.
ETR 500 Frecciarossa
Najszybsze, najwygodniejsze i flagowe pociągi Eurostar Italia. Składają się z 11 wagonów + 2 lokomotywy. W składzie mają wagon restauracyjny lub bistro. Do użytku zostały wprowadzone w 1995. Prędkość maksymalna to 300 km/h. Kursują na linii Turyn - Mediolan - Rzym - Neapol - Salerno.
Pendolino ETR 600 i ETR 610 Frecciargento
Najnowsze modele Pendolino, wyprodukowane przez firmę Alstom. W użytku od grudnia 2008 roku. Kursują na trasie Rzym – Wenecja - Triest/Udine.Można spotkać je na trasie do Werony.
Linie wysokich prędkości
Użytkowane:
- Rzym – Florencja (od 1977)-obecnie przystowywana do prędkości 300 km/h na odcinku Chiusi - Città della Pieve
- Rzym – Neapol (od grudnia 2005)-w miejscowości Afragola budowana jest stacja KDP Neapol Afragola (otwarcie w 2015)
- Turyn – Mediolan (od grudnia 2009)
- Mediolan – Bolonia (od grudnia 2008)-9 czerwca 2013 otwarto na niej stację Reggio Emilia Miedzypadańską
- Wenecja – Padwa (od 2007)
- Florencja – Bolonia (od czerwca 2009)
- Bolonia - Werona (od 2008)-przystosowana do 200 km/h
W budowie lub modernizacji:
- Mediolan – Brescia (oddanie do użytku w 2016)
- Mediolan – Genua (oddanie do użytku po 2025)
- Turyn – Lion (oddanie do użytku po 2025)
Projektowane:
- Neapol – Reggio Calabria (modernizacja)
- Neapol – Bari (modernizacja-częściowo w użytku)
- Wenecja – Werona
- Wenecja – Triest
- Villa San Giovanni – Palermo / Katania (odcinek Messyna - Patti w użytku;oddanie całej linii po budowie Mostu nad Cieśniną Messyńską)
Plany na przyszłość
Włoska kolej planuje posiadać do 2020 r. ok. 1500 km linii wysokich prędkości. Na sporej części z nich, nowe pociągi ETR 400, które już są w budowie (eksploatacja od 2015 r.), od 2017 r. pojadą 360 km/h, zabierając na pokład 480 osób. Po zakończeniu wszystkich prac, oprócz gęstej sieci połączeń krajowych, mają też powstać międzynarodowe, np. Rzym – Mediolan – Turyn – Paryż, czy Rzym – Mediolan – Zurych (obecnie obsługiwane przez szwajcarskie ETR 610).