Eva Dyrberg
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
17 lutego 1980 |
| Wzrost |
175 cm |
| Gra |
praworęczna |
| Status profesjonalny |
1999 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 WTA, 4 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
77 (20 maja 2002) |
| Australian Open |
1R (2002, 2003) |
| Roland Garros |
1R (2002) |
| Wimbledon |
1R (2002) |
| US Open |
1R (2002) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
0 WTA, 5 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
90 (9 października 2000) |
| Australian Open |
1R (2001, 2002) |
| Roland Garros |
1R (2001) |
| Wimbledon |
2R (2000) |
| US Open |
2R (2000) |
Eva Dyrberg (ur. 17 lutego 1980 w Kopenhadze) – duńska tenisistka profesjonalna, występująca na kortach w latach 1999 - 2003.
Eva to tenisistka praworęczna, posługująca się oburęcznym uderzeniem bekhendowym. Grę w tenisa rozpoczęła w wieku sześciu lat. W trakcie zawodowej kariery jej trenerami byli Ola Kristiansson i Tine Scheuer-Larsen. Jest córką Christiana i Gunhild, ma siostrę Annę.
W roku 1998 wygrała juniorski Wimbledon w grze podwójnej i Mistrzostwa Europy. Rok później podjęła decyzję o przerwaniu studiów w szkole wyższej i jednocześnie rozpoczęła karierę zawodową. 31 grudnia 1998 została liderką deblowej klasyfikacji juniorskiej. Tego samego dnia osiągnęła także najwyższą pozycję w klasyfikacji singlowej do lat osiemnastu, a było to miejsce dwudzieste piąte.
Obiecująca kariera juniorska nie okazała się jednak prorocza wobec dalszej przyszłości tenisowej Dunki. Jej największe osiągnięcia turniejowe to ćwierćfinał w Antwerpii z 2002 roku i finał gry podwójnej w Knokke-Heist w 2000. Ponadto wielokrotnie triumfowała w kobiecych imprezach rangi ITF. W latach 1997 - 2003 (z przerwą w 2002) regularnie reprezentowała Danię w rozgrywkach Pucharu Federacji.
W 2002 w ramach turnieju w Indian Wells pokonała Magdalenę Maleewą w dwóch setach, ponadto w Miami dwa tygodnie później prowadziła z Venus Williams 6:4, 2:2, zanim przegrała. Pięciokrotnie próbowała swoich sił w turniejach wielkoszlemowych, począwszy od Australian Open 2002 na Australian Open 2003 kończąc. Za każdym razem odpadała w pierwszej rundzie, trafiając zazwyczaj na faworytki całej imprezy, na przykład Lindsay Davenport i Anastazji Myskinie. Po porażce w pierwszej rundzie w Melbourne z nieznaną bliżej Koreanką zaprzestała startów w zawodowych turniejach.
Wygrane turnieje rangi ITF[edytuj | edytuj kod]
| turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]
| Data | Turniej | Kat. | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
| 1. | 08/11/1998 |  Rungsted
|
ITF | 10 000 | dywanowa |  Maret Ani
|
6:3, 6:4 |
| 2. | 21/03/1999 |  Aszkelon
|
ITF | 25 000 | twarda |  Tetiana Perebyjnis
|
6:4, 6:4 |
| 3. | 19/03/2000 |  Lizbona
|
ITF | 10 000 | ziemna |  Marina Samolenko
|
6:3, 6:0 |
| 4. | 11/02/2001 |  Redbridge
|
ITF | 25 000 | twarda |  Claudine Schaul
|
6:2, 6:2 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]
Gra podwójna (2)[edytuj | edytuj kod]
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
| Zwyciężczyni | 1998 | Wimbledon
|
Trawiasta |  Jelena Kostanić
|
 Petra Rampre Iroda Tulyaganova
|
6:2, 7:6(5) |
| Zwyciężczyni | 1998 |  US Open
|
Twarda |  Kim Clijsters
|
 Jelena Dokić Evie Dominikovic
|
7:6, 6:4 |
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2017-02-15] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2017-02-15] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2017-02-15] (ang.).