Ewald Macha
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: mechanika ciała stałego, mechatronika, zmęczenie metali i elementów maszyn | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Ewald Macha (ur. 17 sierpnia 1940 w Czerwionce[1], zm. 31 lipca 2014) – polski inżynier mechaniki i budowy oraz eksploatacji maszyn, specjalizujący się w mechanice ciała stałego, mechatronice, zmęczeniu metali i elementów maszyn; nauczyciel akademicki związany z opolską uczelnią techniczną.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Czerwionce, w powiecie rybnickim[2]. Po ukończeniu kolejno szkoły podstawowej i średniej podjął studia na kierunku mechanika na Politechnice Wrocławskiej, które ukończył w 1964 roku dyplomami magistra inżyniera[3]. Niedługo potem podjął studia doktoranckie na Wydziale Elektroniki swojej macierzystej uczelni, uzyskując w 1970 roku stopień naukowy doktora nauk technicznych[4]. W 1980 roku Rada Wydziału Mechanicznego PWr nadała mu stopień naukowy doktora habilitowanego nauk technicznych w zakresie mechaniki[4]. Od lat 60. XX wieku związał się zawodowo z Wyższą Szkołą Inżynierską w Opolu (od 1996 roku Politechnika Opolska), obejmując na niej kolejno stanowiska: asystenta, adiunkta, profesora nadzwyczajnego i profesora zwyczajnego w 1995 roku. Wcześniej w 1992 roku Prezydent Polski Lech Wałęsa nadał mu tytuł profesora nauk technicznych. Na opolskiej uczelni technicznej pełnił wiele istotnych funkcji organizacyjnych. W latach 1984–1987 był prorektorem do spraw nauki, a od 1986 do 2008 roku był kierownikiem Katedry Mechaniki i Podstaw Konstrukcji Maszyn[2]. Zmarł nagle w dniu 31 lipca 2014 w Opolu.
Dorobek naukowy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Autor ponad 200 publikacji, 13 monografii oraz 5 patentów. Zapoczątkował i rozwinął nowy w skali międzynarodowej kierunek badań nad wieloosiowym zmęczeniem losowym tworzyw konstrukcyjnych. Był stypendystą IREX, Purdue University w West Lafayette, University of California w Los Angeles (1986–1987). Za swoją działalność naukowo-dydaktyczna otrzymał liczne odznaczenia i nagrody, w tym Nagroda I stopnia Ministerstwa Edukacji Narodowej (1989), Złoty Krzyż Zasługi (1984), Medal Komisji Edukacji Narodowej (1994}. Należał do wielu organizacji naukowych: American Society for Testing and Materiale, ASTM Committee E08 on Fatigue and Fracture, The European Structural Integrity Society TC 3.1 Multiaxial, Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej. Wypromował 9 doktorów, wśród których są m.in. Tadeusz Łagoda[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ data urodzenia
- ↑ a b Wrocławskie Środowisko Akademicki, biografia Ewalda Machy. wsa.dbc.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-21)]. [on-line] [dostęp: 22.04.2012]
- ↑ Prof. Ewald Macha, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2012-04-24].[martwy link]
- ↑ a b Brak tytułu w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2012-04-21].
- ↑ Wrocławskie Środowisko Akademickie. Twórcy i ich uczniowie, pod red. A. Chmielewskiego, wyd. Ossolineum, Wrocław 2007, s.236.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Prof. dr hab. inż. Ewald Macha, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2012-04-24].[martwy link]
- Wrocławskie Środowisko Akademickie. Twórcy i ich uczniowie, pod red. A. Chmielewskiego, wyd. Ossolineum, Wrocław 2007, s.236.
- Wrocławskie Środowisko Akademicki, biografia Ewalda Machy. wsa.dbc.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-21)].