Ezechiasz (król Judy)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ezechiasz
‏יְחִזְקִיָּ֫הוּ‎
Ilustracja
Portret Ezechiasza
Faksymile
król Judy
Okres

od 716 p.n.e.
do 687 p.n.e.

Poprzednik

Achaz

Następca

Manasses

Dane biograficzne
Dynastia

Dawidyci

Data i miejsce urodzenia

741 p.n.e.
Jerozolima

Data i miejsce śmierci

687 p.n.e.
Jerozolima

Ojciec

Achaz

Matka

Abijja

Żona

Chefsiba

Dzieci

Manasses

Ezechiasz (hebr. ‏יְחִזְקִיָּ֫הוּ‎, Jechizekiahu; stgr. Ἐζεκίας) − król Judy w latach 716687 p.n.e.[1], syn Achaza i Abbijji. Jego panowanie opisują biblijne 2 Księga Królewska (rozdz. 18−20) i 2 Księga Kronik (29−32).

Panowanie[edytuj | edytuj kod]

Prowadził roztropną politykę, polegającą na unikaniu niepewnych sojuszy przeciwko Asyrii. Wewnątrz kraju wprowadził reformy mające na celu zlikwidowanie wpływów asyryjskich. W czasie oblężenia Jerozolimy przez Sennacheryba (701 p.n.e.) nie zgodził się na poddanie miasta, lecz modlił się do Boga Jahwe[2]. Wszystkie te działania nie zapobiegły jednak późniejszemu uzależnieniu Judy od Asyrii – późniejsi królowie byli wasalami Asyryjczyków.

Po jego śmierci rządy objął jego syn Manasses.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Praca zbiorowa, Historia powszechna Tom 2 Od prehistorii do cywilizacji na kontynentach pozaeuropejskich, Mediaset Group SA, 2007, ss. 483-484, ISBN 978-84-9819-809-6.