FSO Ogar
 FSO Ogar w Muzeum Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego w Chlewiskach | |
| Producent | |
|---|---|
| Projektant | |
| Zaprezentowany |
1977 |
| Miejsce produkcji | |
| Dane techniczne | |
| Segment | |
| Typy nadwozia |
3–drzwiowe coupé |
| Silniki | |
| Skrzynia biegów |
4–biegowa manualna |
| Napęd | |
| Długość |
4455 mm |
| Szerokość |
1630 mm |
| Wysokość |
1320 mm |
| Rozstaw osi |
2506 mm |
| Masa własna |
ok. 900 kg |
| Liczba miejsc |
4 |
| Dane dodatkowe | |
| Pokrewne | |
| Konkurencja | |
FSO Ogar LS – prototyp polskiego samochodu osobowego, opracowany w 1977 roku przez FSO z wykorzystaniem podzespołów Polskiego Fiata 125p.
Opis modelu[edytuj | edytuj kod]
_-_Muzeum_w_Chlewiskach.jpg)
_-_Muzeum_w_Chlewiskach.jpg)
Jedyny prototypowy egzemplarz Ogara zbudowany został w 1977 roku. Konstrukcja pojazdu oparta została na płycie podłogowej samochodu Polski Fiat 125p, z którego przejęto również elementy układu napędowego, jezdnego oraz hamulcowego. Charakterystyczną cechą tego pojazdu była nowoczesna i dynamiczna stylizacja nadwozia zaprojektowana przez Cezarego Nawrota oraz zastosowane na wzór samochodów sportowych – chowane elektrycznie reflektory. Nadwozie wykonane było z laminatu, stworzonego z połączenia żywicy epoksydowej z włóknem szklanym. Dodatkowym sportowym akcentem były obręcze kół wykonane ze stopów metali lekkich. Nadwozie Ogara projektowane było z uwzględnieniem przepisów Ministerstwa Transportu Stanów Zjednoczonych w związku z czym model ten wyposażony był w duże, wystające zderzaki oraz lampy obrysowe na przednich i tylnych błotnikach. Do wnętrza nowoczesnego auta można było się dostać poprzez troje drzwi. W samochodzie przewidziano 4 miejsca na miękkich i komfortowych, przez co mało sportowych fotelach. Prototyp przejechał ponad 70 tys. km i mimo pozytywnych o nim opinii nie został wdrożony do produkcji. Powodem był duży stopień zaawansowania prac nad funkcjonalniejszym Polonezem. Poza tym brakowało uzasadnienia do rozpoczęcia w Polsce produkcji samochodu sportowego[1] [2].
Jedyny egzemplarz Ogara znajduje się w Muzeum Motoryzacji w Warszawie, a odlew nadwozia obejrzeć można na Wydziale Mechanicznym Wojskowej Akademii Technicznej[3].
Dane techniczne[edytuj | edytuj kod]
Nadwozie[edytuj | edytuj kod]
- liczba drzwi: 3, zawieszone na przednich słupkach i tylnej krawędzi dachu
- rozstaw kół przednich: 1298 mm
- rozstaw kół tylnych: 1275 mm[3]
Silnik[edytuj | edytuj kod]
- typ: 115C.076/56
- czterosuwowy, gaźnikowy
- liczba i układ cylindrów: 4, układ rzędowy
- pojemność skokowa: 1481 cm3
- moc maksymalna: 82 KM (60 kW) przy 5400 obr./min[3]
Przeniesienie napędu[edytuj | edytuj kod]
- napędzana oś: tylna
- sprzęgło: suche, jednotarczowe
- skrzynia biegów: manualna, czterobiegowa plus bieg wsteczny
- zmiana biegów: dźwignią w podłodze między fotelami[3]
Zawieszenie[edytuj | edytuj kod]
- przednia oś: niezależne, górne i dolne trójkątne wahacze poprzeczne, sprężyny śrubowe, amortyzatory teleskopowe, stabilizator, drążki reakcyjne
- zawieszenie tylne: sztywna oś, dwa wzdłużne resory dwupiórowe, amortyzatory teleskopowe, drążki reakcyjne[3]
Instalacja elektryczna[edytuj | edytuj kod]
- akumulator: 12V, 48Ah[3]
Koła i ogumienie[edytuj | edytuj kod]
- koła: 41/2Jx13"
- opony: 5.60 SR-13"[3]
Dane eksploatacyjne[edytuj | edytuj kod]
- prędkość maksymalna: ok. 155 km/godz.
- zużycie paliwa: ok. 7-10 l/100 km[3]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Adam Zakrzewski: Auto-Moto PRL: Władcy dróg i poboczy. Warszawa: Demart SA, 2010, s. 254. ISBN 978-83-7427-484-5.
- ↑ Mirosław Górski: Historia Konstrukcji Samochodów FSO. Warszawa: Oddział Warszawski SIMP, Klub Pracowników i Przyjaciół FSO, 2006, s. 78. ISBN 83-920912-1-3.
- ↑ a b c d e f g h FSO Ogar LS - Niezrealizowane marzenia. auto-swiat.pl, 2006. [dostęp 2015-10-05]. (pol.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- FSO Ogar na stronie oldtimery.com. oldtimery.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].