Fajczarnia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Fajczarnia – rodzaj mebla służący do przechowywania fajek, akcesoriów do palenia i tytoniu. Nazwą fajczarni określano meble różnego rodzaju i kształtu – szafki, półki, podstawki, stoliki. Sprzęt ten mógł mieć różną wielkość, od kasetki z przegródkami do szafy z odpowiednimi wieszakami i wyciętymi formami do ustawiania fajek. Szafy takie służyły do przechowywania fajek o bardzo długich cybuchach, tzw. stambułkach, które stały się modne w latach dwudziestych XIX w.

Fajczarnie weszły w użycie w XVII w., najczęściej były ustawiane w palarniach.

W zbiorach pałacu w Łańcucie znajduje się angielska fajczarnia, wykonana w stylu rokokowym w XVIII wieku. Jest to szafa na fajki w kształcie dużej gruszki[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Marian Rehorowski. Meble obcego pochodzenia w zbiorach polskich. „Mówią Wieki”. 2(74), s. 17, 02.1964. red. nacz. Maria Bogucka. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Izydor Grzeluk: Słownik terminologiczny mebli. Ośrodek Dokumentacji Zabytków, 1998, s. 128.
  • Elżbieta Kowecka: W salonie i w kuchni. Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1984, ISBN 83-06-00844-8, s. 91.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Fajczarnia- stolik w muzeum UJ