Fascioloides magna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fascioloides magna
Bassi, 1875
Ilustracja
Dorosły osobnik
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

płazińce

Gromada

Trematoda

Podgromada

Digenea

Rząd

Echinostomida

Podrząd

Echinostomata

Rodzina

Fasciolidae

Rodzaj

Fadcioloides

Gatunek

Fascioloides magna

Fascioloides magna – gatunek przywry pasożytującej u licznych gatunków przeżuwaczy w Ameryce Północnej i Europie.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Uważa się, że gatunek pochodzi z Ameryki Północnej, został jednak opisany naukowo w drugiej połowie XIX wieku we Włoszech. Bassi w 1875 roku pod Turynem zaobserwował epidemię choroby pasożytniczej u jeleni podobnej do fasciolozy, i nazwał pasożyta Distomum magnum[1]. Stiles w Stanach Zjednoczonych w 1894 roku przedstawił szczegółowy opis gatunku, nazwanego przezeń Fasciola magna. Ward w 1917 na podstawie istotnych różnic w anatomii tej przywry utworzył dla niej osobny rodzaj Fascioloides[2]. Cykl rozwojowy gatunku poznany został dzięki pracom Swalesa[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bassi R (1875). „Sulla cachessia ittero-verminosa, o marciaia, causata dal Distomum magnum”. Medico Veterinaria Torino. 4 4 (11-12): 497–515.
  2. Henry B. Ward, On the Structure and Classification of North American Parasitic Worms, „The Journal of Parasitology”, 4 (1), 1917, s. 1–12, DOI10.2307/3271103, JSTOR3271103.
  3. Swales WE (1935). „The life cycle of Fascioloides magna (Bassi, 1875), the large liver fluke of ruminants in Canada with observations on the bionomics of the larval stages and the intermediate hosts, pathology of fascioloidiasis magna, and control measures”. Canadian Journal of Research 12: 177–215.