Faza latencji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Faza latencji, faza utajenia (homoseksualna)[1] – faza rozwoju psychoseksualnego człowieka następująca po fazie fallicznej[1].

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Według koncepcji Sigmunda Freuda źródłem energii (przyjemności i nieprzyjemności) jest własna płeć[1]. Doświadczeniem rozwojowym jest przynależność do grupy rówieśniczej w obrębie tej samej płci[1]. W fazie utajenia w przeciwieństwie do poprzednich faz (egocentrycznych), zainteresowanie skupia się na innych ludziach (rówieśnikach lub starszych) i praktykowaniu wspólnych doświadczeń[1].

Osobowość utajona[edytuj | edytuj kod]

Osobowość utajoną uosabiają w życiu dorosłym m.in.: konformiści, szowiniści oraz członkowie gangów i stowarzyszeń[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Tadeusz Kobierzycki, Filozofia osobowości, wyd. I, Warszawa: Eneteia, 2001, s. 88, ISBN 83-85713-24-7.