Fazu Alijewa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fazu Alijewa
Фазу Алиева
Ilustracja
Fazu Alijewa w 2002 roku
Data urodzenia

5 grudnia 1932

Data i miejsce śmierci

1 stycznia 2016
Machaczkała

Narodowość

awarska

Dziedzina sztuki

powieść obyczajowa

Odznaczenia
Order św. Andrzeja (Federacja Rosyjska) Order „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy Order „Za zasługi dla Ojczyzny” IV klasy Order Przyjaźni Narodów Order Przyjaźni Narodów Order „Znak Honoru” Order „Znak Honoru”

Fazu Alijewa (ros. Фазу Алиева, ur. 5 grudnia 1932, zm. 1 stycznia 2016[1] w Machaczkale) – dagestańska pisarka narodowości awarskiej, uznana za ludową poetkę Dagestanu (1969). Tworzyła w języku awarskim oraz rosyjskim.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiowała w Dagestańskim Żeńskim Instytucie Pedagogicznym, w 1962 ukończyła Moskiewski Instytut Literacki im. Gorkiego i została redaktorem dagestańskiego wydawnictwa literatury naukowo-pedagogicznej. W twórczości Alijewej znajdowało się odzwierciedlenie życia i problemów przeciętnych mieszkańców Dagestanu lat 60.-80. XX w., głównie kobiet. W kontekście bogatych tradycji ludów dagestańskich, czego wyrazem były m.in. częste nawiązania do legend, opowieści i ludowych mądrości, pojawiały się opisy przemian w dotychczasowej, patriarchalnej obyczajowości Dagestańczyków.

W Polsce ukazały się przekłady opowiadań Alijewej, w tomach zatytułowanych Sto pięćdziesiąt warkoczyków panny młodej, Warszawa 1979 oraz Kosz dojrzałych wiśni w przekładzie Grażyny Strumiłło-Miłosz, Warszawa 1979.

Została odznaczona Orderem Świętego Andrzeja (2002), Orderem „Za zasługi dla Ojczyzny” III klasy (16 lipca 2015)[2] i IV klasy (1998), dwoma Orderami „Znak Honoru” i Orderem Przyjaźni Narodów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]