Fazy Korotkowa
Fazy Korotkowa (tony Korotkowa, ang. Korotkoff sounds) – fazy możliwe do wysłuchania stetoskopem podczas pomiaru ciśnienia tętniczego wykorzystując metodę Korotkowa. Nazwa pochodzi od nazwiska rosyjskiego lekarza Nikołaja Korotkowa. Dźwięki (tony) na podstawie których wyróżnia się poszczególne fazy są tonami stosunkowo niskimi - bywają na ogół lepiej słyszalne przez lejek stetoskopu[1].
Poszczególne fazy[edytuj | edytuj kod]
Wyróżnia się 5 faz Korotkowa:
- faza I - rozpoczyna się wraz z pierwszym usłyszanym tonem podczas wykonywania pomiaru, wtedy też odczytuje się wartość ciśnienia skurczowego
- faza II - faza tonów cichych
- faza III - faza tonów głośnych
- faza IV - faza tonów cichych (tony tej fazy opisuje się jako miękkie, chuchające)
- faza V - faza całkowitego zaniku tonów, wraz z rozpoczęciem tej fazy odczytuje się wartość ciśnienia rozkurczowego.
Sytuacje szczególne[edytuj | edytuj kod]
Jeżeli V faza nie występuje, co jest możliwe w niektórych stanach krążenia hiperkinetycznego, to za wartość ciśnienia rozkurczowego przyjmuje się początek fazy IV.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Interna Szczeklika. Podręcznik chorób wewnętrznych 2013, Piotr Gajewski (red.), Ewa Augustynowicz-Kopeć, Andrzej Szczeklik, Kraków: Medycyna Praktyczna, 2013, s. 109-110, ISBN 978-83-7430-379-8, ISBN 978-83-7430-377-4, OCLC 864205121.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zbigniew Gaciong, Piotr Jędrusik: Przewodnik Batesa po badaniu podmiotowym i przedmiotowym. Pierwsze wydanie polskie, Poznań: Termedia Wydawnictwa Medyczne, 2010, s.116. ISBN 978-83-62138-25-8.
