Federico Borromeo (1617–1673)

Federico Borromeo
	kardynał prezbiter
Data i miejsce urodzenia	29 maja 1617 ; Mediolan
Data i miejsce śmierci	18 lutego 1673 ; Rzym
	sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	1670-1673
	łaciński patriarcha Aleksandrii
Okres sprawowania	1654-1671
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	28 listopada 1654
Kreacja kardynalska	20 grudnia 1670
Kościół tytularny	S. Agostino
	Multimedia w Wikimedia Commons

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 24 lut 2018, była oparta na tej wersji.

Federico Borromeo (ur. 29 maja 1617 w Mediolanie, zm. 18 lutego 1673 w Rzymie^[1]) – włoski kardynał.

Życiorys

Był spokrewniony z Karolem i Fryderykiem Boromeuszem^[1]. Studiował teologię, a w 1635 uzyskał doktorat utroque iure^[1]. 29 marca 1644 otrzymał święcenia diakonatu^[2]. Po przybyciu do Rzymu, został szambelanem Jego Świątobliwości i referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej^[1]. W latach 40. był gubernatorem w Ascoli i Benewencie, a w 1652 został inkwizytorem na Malcie^[1]. 19 października 1654 został łacińskim patriarchą Aleksandrii, a 28 listopada przyjął sakrę^[2]. Odmówił przyjęcia biskupstwa Como^[1]. W latach 1654-1665 był nuncjuszem apostolskim w Szwajcarii, a w okresie 1668-1670 w Hiszpanii^[2]. W maju 1670 został mianowany sekretarzem stanu, natomiast 20 grudnia został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Agostino^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Borromeo, Federico. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-10-14]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Federico Cardinal Borromeo (Jr.). catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-10-14]. (ang.).

[FIU-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Borromeo, Federico. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-10-14]. (ang.).

[hierarchy-2] Federico Cardinal Borromeo (Jr.). catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-10-14]. (ang.).

[3] w latach 1944–1958 nie było osoby na stanowisku sekretarza stanu, jego obowiązki pełnił osobiście papież Pius XII

[1]

[2]

[A]

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1551–1644)	Girolamo Dandini (1551–1555) Carlo Borromeo (1560–1565) Tolomeo Gallio (1565–1566) Girolamo Rusticucci (1566–1572) Tolomeo Gallio (1572–1585) Decio Azzolini (1585–1587) Antonio Maria Graziani (1587–1590) Giovanni Andrea Caligari (1590–1591) Pierbenedetto Peretti (1592–1593) Pietro Aldobrandini i Cinzio Passeri Aldobrandini (1593–1605) Roberto Ubaldini (1605) Erminio Valenti (1605) Lanfranco Margotti (1605–1611) i Martino Malacrida (1605–1608) Porfirio Feliciani (1611–1621) i Giovanni Battista Perugini (1611–1614) Giovanni Battista Agucchi (1621–1623) Lorenzo Magalotti (1623–1628) Lorenzo Azzolini (1628–1632) Pietro Benessa (1632–1634) Francesco Adriano Ceva (1634–1643) Giovanni Battista Spada (1643–1644)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1644-1829)	Giovanni Giacomo Panciroli (1644–1651) Fabio Chigi (1651–1655) Giulio Rospigliosi (1655–1667) Decio Azzolini (1667–1669) Federico Borromeo (1670–1673) Francesco Nerli (1673–1676) Alderano Cibo (1676–1689) Giambattista Rubini (1689–1691) Fabrizio Spada (1691–1700) Fabrizio Paolucci (1700–1721) Giorgio Spinola (1721–1724) Fabrizio Paolucci (1724–1726) Nicolò Maria Lercari (1726–1730) Antonio Banchieri (1730–1733) Giuseppe Firrao (1733–1740) Silvio Valenti Gonzaga (1740–1756) Alberico Archinto (1756–1758) Luigi Maria Torregiani (1758–1769) Lazzaro Opizio Pallavicini (1769–1785) Ignazio Gaetano Boncompagni-Ludovisi (1785–1789) Francesco Saverio de Zelada (1789–1796) Ignazio Busca (1796–1797) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1797–1799) Ercole Consalvi (1800–1806) Filippo Casoni (1806–1808) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1808) Bartolomeo Pacca (1808–1814) Ercole Consalvi (1814–1823) Giulio Maria della Somaglia (1823–1828) Tommaso Bernetti (1828–1829)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (od 1829)	Giuseppe Albani (1829–1830) Tommaso Bernetti (1831–1836) Luigi Lambruschini (1836–1846) Tommaso Pasquale Gizzi (1846–1847) Gabriele Ferretti (1847–1848) Giuseppe Bofondi (1848) Giacomo Antonelli (1848) Antonio Francesco Orioli (1848, ad interim) Giovanni Soglia Ceroni (1848) Giacomo Antonelli (1848–1876) Giovanni Simeoni (1876–1878) Alessandro Franchi (marzec–lipiec 1878) Lorenzo Nina (1878–1880) Lodovico Jacobini (1880–1887) Mariano Rampolla del Tindaro (1887–1903) Rafael Merry del Val (1903–1914) Domenico Ferrata (1914) Pietro Gasparri (1914–1930) Eugenio Pacelli (1930–1939) Luigi Maglione (1939–1944) Pius XII^[A] (1944–1958) Domenico Tardini (1958–1961) Amleto Giovanni Cicognani (1961–1969) Jean-Marie Villot (1969–1979) Agostino Casaroli (1979–1991) Angelo Sodano (1991–2006) Tarcisio Bertone (2006–2013) Pietro Parolin (od 2013)