Federico Zuccaro

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Federico Zuccaro
Ilustracja
Autoportret
Data urodzenia

ok. 1540

Data śmierci

20 lipca 1609

Narodowość

włoska

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

manieryzm

Multimedia w Wikimedia Commons
Wskrzeszenie Łazarza

Federico Zuccaro (Federico Zuccari) (ur. około 1540[1] w Urbino[2], zm. 20 lipca 1609[1] w Rzymie[2]) – włoski malarz okresu późnego manieryzmu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Brat i uczeń Taddeo Zuccaro[2]. Oprócz prac we Włoszech malował także portrety i freski w Anglii (portret królowej Elżbiety) i Hiszpanii (w Escorial)[2]. Ukończył freski zaczęte przez Giorgio Vasariego we florenckiej katedrze[2]. W tym czasie (1577-1579) wybudował we Florencji Palazzo Zuccari. W 1607 r. napisał L'idea de' pittori, scultori ed architetti, dzieło poświęcone teorii sztuki[1]. Był współtwórcą statutu i pierwszym przewodniczącym Akademii Świętego Łukasza[3][1]. Jest też autorem fresków w apsydzie rzymskiej bazyliki pw. św. Sabiny oraz w kaplicy grobowej kardynała Bernerio, gdzie uwiecznił m.in. przyjęcie ślubów zakonnych przez Jacka i Czesława Odrowążów oraz sceny z życia Jacka[4]. Wykonał część fresków w rzymskim Oratorio di Santa Lucia del Gonfalonieri[5].

Wspólnie z bratem wykonali freski w Sala Regia w pałacu watykańskim[1]. Jest autorem cyklu 16 rysunków (cykl ten zawierał także dodatkowo 4 rysunki z alegoriami), w którym przedstawił historię życia i kariery Taddeo[6].

W 1590 roku kupił działkę położoną w atrakcyjnym miejscu w pobliżu kościoła Trinità dei Monti, na pozostałościach starożytnych ogrodów Lukullusa, u zbiegu dzisiejszych ulic Via Sistina i Via Gregoriana. Wybudował tam swój kolejny dom, nazwany później Palazzetto Zuccari. W latach 1702-1714 mieszkała w nim wdowa po królu Janie III Sobieskim, Maria Kazimiera d’Arquien[7].

Pochowany został w Panteonie[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Encyklopedia PWN, tom 12, 1969
  2. ↑ a b c d e Biogram na stronie Getty Museum [1]
  3. ↑ Storia | Accademia di San Luca. [dostęp 2012-09-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-08)].
  4. ↑ Broż A., 1988: Rzym. Watykan. Wyd. Dom Polski Jana Pawła II. Strony 135-136.
  5. ↑ Rzepińska M., 1986: Siedem wieków malarstwa europejskiego. Ossolineum, strona 118.
  6. ↑ Artykuł o cyklu na stronie Getty Museum [2]
  7. ↑ Saverio Franchi: Drammaturgia romana, vol. II, (1701-1750), Edizioni di Storia e Letteratura, Roma 1997
  8. ↑ Broż A., 1988: Rzym. Watykan. Wyd. Dom Polski Jana Pawła II. Strona 96.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Encyklopedia PWN, tom 12, 1969.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Federico_Zuccaro&oldid=73151054”