Feliks Błocki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Feliks Błocki
Ilustracja
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

18 listopada 1905
Żurawno

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 1975
Warszawa

Specjalność: telekomunikacja
Alma Mater

Politechnika Lwowska

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Warszawska

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Medal Komisji Edukacji Narodowej
Grób Feliksa Błockiego na cmentarzu Powązkowskim

Feliks Błocki (ur. 18 listopada 1905 w Żurawnie, zm. 10 kwietnia 1975 w Warszawie) – profesor, inżynier elektryk, specjalista w dziedzinie telekomunikacji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył gimnazjum w Złoczowie i wstąpił na Oddział Elektromechaniczny Wydziału Elektrycznego Politechniki Lwowskiej, gdzie w 1931 uzyskał dyplom inżyniera elektryka. Już w 1930 został asystentem w Katedrze Fizyki, a po awansie na adiunkta pracował w laboratorium teletechnicznym, jednocześnie podejmując pracę w Dyrekcji Telefonii i Telegrafów we Lwowie na stanowisku specjalisty.

Okres II wojny światowej przepracował w podrzędnych jednostkach Politechniki Lwowskiej.

W 1945 rozpoczął pracę na Politechnice Warszawskiej, a w 1955 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. Na Politechnice kierował Katedrą Teletransmisyjnych Urządzeń Przewodowych, gdzie opracowano pierwsze w Polsce urządzenie telefonii 12-krotnej. Pracował także w Instytucie Łączności, gdzie kierował pracami nad opracowaniem tranzystorowego traktu liniowego dla telefonii wielokrotnej oraz opracowaniem telefonii czasowej o modulacji kodowej (PCM). W 1971 przeszedł na emeryturę.

Feliks Błocki był dwa razy laureatem Nagrody Państwowej II stopnia w 1964 i 1974 roku oraz tytułu Mistrz Techniki Polskiej w 1973 roku dla siebie i zespołu. Był autorem wielu publikacji w prasie technicznej, współautorem książki Systemy wielokrotne w telekomunikacji oraz skryptu Telefoniczne systemy wielokrotne o podziale czasowym.

Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 126-2-8)[1][2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Elżbieta Borysowicz: Wykaz zmarłych Profesorów Politechniki Warszawskiej pochowanych na Powązkach w Warszawie. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, 2015, s. 9. ISBN 978-83-7814-461-8.
  2. Cmentarz Stare Powązki: FELIKS BŁOCKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-10].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Młody Technik Nr 12/1974, Warszawa: Instytut Wydawniczy „Nasza Księgarnia”, 1974. s. 23.
  • Profesorowie i docenci Wydziału Elektroniki i Technik Informacyjnych Politechniki Warszawskiej 1951–2001 (pod redakcją Jana S. Bobera i Romana Z. Morawskiego), Warszawa 2001, s. 24–25 (z fotografią).