Felinoterapia
Felinoterapia (łac. felis – kot, gr. therapeia – opieka, leczenie) – jedna z metod zooterapii polegająca na kontakcie osoby poddawanej terapii z kotem[1]. Działanie terapeutyczne ma nie tylko kontakt fizyczny z kotem, ale nawet sama jego obserwacja lub przebywanie w jego towarzystwie. Zauważane są takie korzyści jak poprawienie samopoczucia, obniżenie poziomu lęku, zmniejszenie poczucia samotności, mobilizacja do działania, zwiększenie wydzielania endorfin, stymulacja układu odpornościowego, obniżenie ciśnienia krwi, poziomu cholesterolu i triacylogliceroli we krwi[1][2]. Felinoterapię wykorzystuje się do usprawniania osób starszych, niepełnosprawnych i niedołężnych, a także niepełnosprawnych fizycznie i psychicznie dzieci[2]. Nie może jednak zastępować konwencjonalnego leczenia i rehabilitacji, jest jedynie ich uzupełnieniem[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Małgorzata Goleman i inni, Felinoterapia jako alternatywna forma terapii z udziałem zwierząt, „Medycyna Weterynaryjna”, 68 (12), 2012, s. 732–735.
- ↑ a b Daria Sawaryn, Felinoterapia w usprawnianiu pacjentów onkologicznych, „Medycyna Rodzinna”, 4, 2013, s. 123–128 [dostęp 2019-02-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-02-14].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Felinoterapia, czyli leczenie kotem. [w:] Rzeczpospolita [on-line]. 2011-03-28. [dostęp 2011-03-28]. (pol.).
