Fernando Filoni
| Kardynał biskup | |||
 Fernando Filoni (2019) | |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
15 kwietnia 1946 | ||
| Wielki mistrz Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie | |||
| Okres sprawowania |
od 2019 | ||
| Prefekt Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów | |||
| Okres sprawowania |
2011–2019 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
3 lipca 1970 | ||
| Nominacja biskupia |
17 stycznia 2001 | ||
| Sakra biskupia |
19 marca 2001 | ||
| Kreacja kardynalska |
18 lutego 2012 | ||
| Kościół tytularny |
Nostra Signora di Coromoto in San Giovanni di Dio | ||
| Odznaczenia | |||
  
| |||
| Data konsekracji |
19 marca 2001 | ||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość |
Watykan | ||||||||||||||||||||||||||||
| Miejsce | |||||||||||||||||||||||||||||
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Fernando Filoni (ur. 15 kwietnia 1946 w Mandurii) – włoski duchowny rzymskokatolicki, doktor filozofii i prawa kanonicznego, dyplomata watykański, arcybiskup, nuncjusz apostolski w Iraku i Jordanii w latach 2001–2006, nuncjusz apostolski na Filipinach w latach 2006–2007, substytut do spraw ogólnych Sekretariatu Stanu w latach 2007–2011, prefekt Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów w latach 2011–2019, kardynał od 2012 (najpierw w stopniu diakona, w 2018 promowany do stopnia biskupa), wielki mistrz Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie od 2019.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 15 kwietnia 1946 w Mandurii. 3 lipca 1970 otrzymał święcenia kapłańskie. Ma doktoraty z filozofii i prawa kanonicznego[1]. W 1979 rozpoczął przygotowanie do służby dyplomatycznej na Papieskiej Akademii Kościelnej.
W 1981 roku wstąpił do służby dyplomatycznej Stolicy Apostolskiej i służył na Sri Lance, w Iranie i Brazylii. W 1992 został wysłany na Filipiny, ale z miejscem zamieszkania w Hongkongu[1].
17 stycznia 2001 został mianowany przez Jana Pawła II nuncjuszem apostolskim w Iraku i Jordanii oraz arcybiskupem tytularnym Volturnum[2]. Święcenia biskupie przyjął 19 marca 2001 z rąk papieża. Jako motto biskupie wybrał Lumen Gentium Christus[3]. Aby przekazać ludziom bliskość Kościoła podczas wojny w Iraku, przebywał na swoim stanowisku do końca lutego, kiedy to 25 lutego 2006 został przeniesiony do nuncjatury na Filipinach[1].
9 czerwca 2007 został wezwany do Watykanu, gdzie objął stanowisko substytuta do Spraw Ogólnych w Sekretariacie Stanu. 10 maja 2011, po przejściu na emeryturę kardynała Ivana Diasa został prefektem Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów.
6 stycznia 2012 papież Benedykt XVI ogłosił, że abp Fernando Filoni otrzymał nominację kardynalską. Insygnia zostały wręczone 18 lutego 2012 podczas konsystorza. Zna francuski, hiszpański, angielski i portugalski. Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka.
Z dniem 28 czerwca 2018 papież Franciszek podniósł go do rangi kardynała biskupa, na równi z pozostałymi kardynałami biskupami diecezji suburbikarnych, pomimo nieprzydzielenia mu żadnej z diecezji podrzymskich[4][5].
8 grudnia 2019 papież Franciszek przeniósł go na urząd wielkiego mistrza Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie, zastępując przechodzącego na emeryturę kardynała Edwina O’Briena[6]. Jego następcą na stanowisku prefekta został kardynał Luis Antonio Tagle.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c FILONI Card. Fernando. press.vatican.va. [dostęp 2021-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
- ↑ RINUNCE E NOMINE, 17.01.2001. press.vatican.va, 2001-01-17. [dostęp 2021-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (wł.).
- ↑ A rosary for the whole world. 30giorni.it. [dostęp 2021-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
- ↑ Krzysztof Bronk: Nowi kardynałowie-biskupi. vaticannews.va/pl.html, 2018-06-26. [dostęp 2021-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (pol.).
- ↑ RESCRIPTUM EX AUDIENTIA SS.MI: Rescriptum of the Holy Father Francis by which he has decided to co-opt into the Order of Bishops, equating them in all respects with the Cardinals holding the title of a suburbicarian Church, Cardinals Parolin, Sandri, Ouellet and Filoni, 26.06.2018. press.vatican.va, 2018-06-26. [dostęp 2021-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
- ↑ Rinunce e nomine, 08.12.2019. 2019-12-08. [dostęp 2021-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (wł.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Nota biograficzna Fernando Filoniego na stronie Stolicy Apostolskiej. [dostęp 2024-04-20]. (wł.).
- Fernando Filoni w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy [dostęp 2023-06-29] (ang.)
- Fernando Filoni [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2012-02-18] (ang.).
|
Liczba purpuratów wynosi 237 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 127
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat