Fiat 3000

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fiat 3000
Ilustracja
Fiat 3000 Model 21
Dane podstawowe
Państwo

 Włochy

Producent

Fiat

Typ pojazdu

czołg lekki

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

2 osoby (kierowca i dowódca-strzelec)

Historia
Produkcja

1921–1930

Wycofanie

1940

Egzemplarze

152 (100 mod. 21, 52 mod. 30)

Dane techniczne
Silnik

gaźnikowy, 4-cylindrowy Fiat o mocy 50/63 KM przy 1700 obr./min.

Transmisja

mechaniczna

Poj. zb. paliwa

90 litrów

Pancerz

stalowe płyty nitowane, 6 – 16 mm

Długość

4,33 m

Szerokość

1,68 m

Wysokość

2,22 m

Prześwit

0,28 m

Masa

5,1 tony

Osiągi
Prędkość

21 km/h (Model 21)
24 km/h (Model 30)

Zasięg pojazdu

90 km

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

bez przygotowania: 0,60 m

Rowy (szer.)

1,32 m

Kąt podjazdu

20

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe 6,5mm (Model 21)

1 armata 37mm Vickers-Terni (Model 30)

Użytkownicy
Włochy, Albania, Dania, Etiopia, Łotwa

Fiat 3000 – pierwszy masowo produkowany włoski czołg lekki, który w przeciwieństwie do będącego autorską konstrukcją Fiata 2000, był oparty na francuskim czołgu FT-17.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Ponieważ Francuzi byli w stanie dostarczyć tylko pojedyncze egzemplarze FT-17, projekt Fiata 3000 ruszył jeszcze w roku 1918, w celu dostarczenia Włochom pojazdów potrzebnych do utworzenia wojsk pancernych. Zakończenie działań wojennych, oraz wewnętrzne problemy Włoch spowodowały przesunięcie ukończenia projektu na rok 1920, oraz zmniejszenie planowanego zamówienia z 1400 sztuk, do jedynie 100. Pierwsze egzemplarze weszły do użytku w 1921 roku, pod nazwą Czołg szturmowy - (wł.). carro d'assalto - Fiat 3000 Model 21.

Fiata 3000 od swojego pierwowzoru odróżniało wiele usprawnień, w tym m.in. zmiana frontowej części pancerza oraz zastosowany w nim silnik. 4-cylindrowa, chłodzona cieczą benzynowa jednostka Fiata o pojemności 6235 cc pozwalała rozwinąć moc 50 KM przy 1700 obr./min. Jego poprzeczne umieszczenie umożliwiło skrócenie kadłuba czołgu o 1,4m, a co za tym idzie zmniejszenie jego masy o półtorej tony. Pierwsze wersje była uzbrojone w dwa karabiny maszynowe 6,5 mm, a wprowadzony w 1930 Fiat 3000 Model 30 otrzymał działo 37 mm, silniejszy, 63-konny silnik, ulepszone zawieszenie, oraz zmodyfikowany kształt sylwetki komory silnika.

Zastosowanie bojowe[edytuj | edytuj kod]

Swój chrzest bojowy Fiat 3000 przeszedł w lutym 1926 roku, gdy kompania czołgów została wysłana do Libii w celu stłumienia powstania. 07 lutego 1926, wraz z Fiatami 2000 brały udział w zdobyciu oazy Al-Dżaghbub.
Kilka czołgów wzięło udział w wojnie włosko-abisyńskiej i stanowiło część wojsk, które zajęły Addis Abebę.

W czasie wojny domowej w Hiszpanii brał udział tylko jeden czołg Fiat 3000 i używały go wojska republikańskie[1].

W momencie dołączenia się Włoch do II wojny światowej Fiaty 3000 ciągle pozostawały w czynnej służbie operując na froncie grecko-albańskim. Były też jednymi z ostatnich czołgów, które starały się odeprzeć inwazję Aliantów na Sycylię. Dwie stacjonujące tam kompanie ciągle były wyposażone w te czołgi. Jedna z nich wkopała je w ziemię używając ich jako stanowisk ogniowych, druga z nich wzięła udział w bitwie pod Gelą, gdzie zostały odparte przez amerykańską 1 Dywizję Piechoty.

Użycie w innych krajach[edytuj | edytuj kod]

Przestarzała konstrukcja spowodowała, że Fiaty 3000 nie odniosły sukcesu w eksporcie, ale pewna liczba trafiła do użycia w innych krajach:

  •  Albania – sprzedana została nieznana liczba Modeli 21, wszystkie odzyskano w stanie nienaruszonym podczas inwazji w 1939 roku;
  •  Dania – po zobaczeniu czołgu w działaniu, w 1928 roku w Turynie kupiono poniżej 10 sztuk za 30 500 koron duńskich, ale już w 1929 wycofano je ze służby, a od 1932 roku służyły jako cel treningowy dla artylerii;
  •  Etiopia – w 1925 roku sprzedano 1 sztukę Modelu 21, a w 1930 roku 3 sztuki Modelu 30;
  •  Łotwa – weszła w posiadanie sześciu sztuk Modelu 21 w 1926 roku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Hart 2017 ↓, s. 86.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Stephen Hart: Atlas wojen pancernych od 1916 roku do chwili obecnej. Czerwonak: Vesper, 2017. ISBN 978-83-7731-247-6.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]