Filip Łobodziński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Filip Łobodziński
Ilustracja
Filip Łobodziński w Katowicach (2019)
Data i miejsce urodzenia

24 marca 1959
Warszawa

Zawód

dziennikarz, tłumacz, muzyk, aktor

Lata aktywności

od 1969

Zespół artystyczny
Zespół Reprezentacyjny

Filip Łobodziński (ur. 24 marca 1959 w Warszawie) – polski dziennikarz i tłumacz, muzyk Zespołu Reprezentacyjnego. Znany także jako aktor dziecięcy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1978)[1] i iberystykę na Uniwersytecie Warszawskim[2].

Film[edytuj | edytuj kod]

W dzieciństwie wystąpił w filmach Abel, twój brat Janusza Nasfetera (1970), Podróż za jeden uśmiech (1971) i Stawiam na Tolka Banana Stanisława Jędryki (1973), Poszukiwany, poszukiwana Stanisława Barei (1973) i Mysz Wiktora Skrzyneckiego (1979). Podkładał również głos do polskich wersji językowych filmów zagranicznych[3][4][5][6][7]. W 2009, po 30 latach przerwy, powrócił na ekran w krótkometrażowym filmie Groby.

W 2008 napisał scenariusz filmu fabularnego Dumka, do wyreżyserowania którego przygotowywała się Kasia Adamik[8].

Wystąpił w teledysku Yugopolis i Macieja Maleńczuka Gdzie są przyjaciele moi, w którym razem z Henrykiem Gołębiewskim odtworzył rolę z serialu Podróż za jeden uśmiech.

Muzyka[edytuj | edytuj kod]

Na studiach iberystycznych, wspólnie z Jarosławem Gugałą, założył grupę muzyczną o nazwie Zespół Reprezentacyjny, z którą nagrał płyty: Za nami noc... (pieśni Lluisa Llacha) (1985), Śmierć za idee – ballady Georgesa Brassensa (1986), Sefarad (1991), Pornograf (1993), Kumple to grunt (2007) i Mur – piosenki Lluisa Llacha (2014). Zespół, w którym Łobodziński jest gitarzystą i wokalistą, wykonuje piosenki katalońskiego barda Lluisa Llacha i francuskiego piosenkarza Georges’a Brassensa. We wrześniu 2005 w Barcelonie wręczył Lluisowi Llachowi medal na 25-lecie „Solidarności”[9].

Od 1983 współpracuje (sporadycznie) z zespołem Filharmonia im. Romualda Traugutta, specjalizującym się w polskim repertuarze patriotycznym.

Jest autorem hiszpańskich tekstów dwóch piosenek śpiewaczki operowej Małgorzaty Walewskiej na płycie Mezzo i trzech polskich tekstów piosenek do płyty Ciepło zimno jazzowej wokalistki Anny Serafińskiej i piosenki „Ema”, wykonywanej przez Pawła Kukiza na płycie Yugoton.

Jest autorem wszystkich polskich tekstów na płytę I na co mi to było Justyny Steczkowskiej i serbskiej Boban i Marko Marković Orkestar[10].

W 2000 opublikował wspólnie z Grzegorzem Brzozowiczem książkę Sto płyt, które wstrząsnęły światem. Kronika czasów popkultury.

Napisał wstęp do wyboru piosenek hiszpańskojęzycznych, które w 2002 ukazały się na dwupłytowym wydawnictwie Vive El Amor - Tańcząc Z Bykiem Pod Rękę....

24 marca 2017 ukazało się wydawnictwo płytowe z jego tłumaczeniami piosenek Boba Dylana w aranżacjach zespołu dylan.pl[11] (poza nim także Jacek Wąsowski z Elektrycznych Gitar, Marek Wojtczak i Tomasz Hernik z Zespołu Reprezentacyjnego i Krzysztof Poliński z zespołu Urszuli)[12].

Dziennikarstwo[edytuj | edytuj kod]

Od 1988 jest dziennikarzem. Najpierw w muzycznych miesięcznikachNon Stop” (1988–1989) i „Rock’n’Roll” (1990–1991), potem redaktor działu zagranicznego dziennika „Obserwator Codzienny” (1992). Od 1992 do 2000 w redakcji Wiadomości TVP1, gdzie był reporterem, wydawcą, korespondentem zagranicznym i prezenterem. Przez pewien czas (1994) prowadził program Kawa czy herbata?.

W tym czasie współpracował też z miesięcznikami „Machina” i „Max”, i radiową Trójką.

W 1999 w Hawanie brał udział w rozmowach przedstawicieli dawnej polskiej i węgierskiej opozycji demokratycznej z dysydentami kubańskimi[13].

Po odejściu z telewizji krótko działał jako copywriter w agencji reklamowej Young & Rubicam, by w 2001 wejść do redakcji tygodnika „Przekrój”. Od 2004 do 2011 był dziennikarzem tygodnika „Newsweek Polska”.

Od marca do grudnia 2009 był prowadzącym wznowionego po 5. latach programu kulturalnego TVP Pegaz. 5 grudnia program ponownie znikł z anteny TVP.

Od sierpnia do października 2012 współpracował z kanałem Polsat News w roli prowadzącego program publicystyki międzynarodowej To był dzień na świecie.

Był współautorem wydanego przez Instytut Adama Mickiewicza kalendarza na rok 2009 – 1989 – Year of Peaceful Revolutions – 2009 – Twenty Years After. Zredagowany po angielsku kalendarz służył unaocznieniu zachodniej opinii publicznej roli Polski i Polaków w przemianach 1989 roku.

We wrześniu 2013 na antenie TVN24 zaczął prowadzić wspólnie z Agatą Passent program Xięgarnia[14].

Przez dwa lata (2013–2015) był także pracownikiem Departamentu Komunikacji Społecznej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych[15]. Następnie pracował w Najwyższej Izbie Kontroli[16].

Tłumacz[edytuj | edytuj kod]

Od 1995 tłumaczy literaturę z języka hiszpańskiego (m.in. Klub Dumas, Fechtmistrz, Szachownica flamandzka i cykl Przygody kapitana Alatriste Artura Pereza-Revertego (nagroda Instytutu Cervantesa w Warszawie za najlepszy przekład 2004 roku), Córka kanibala Rosy Montero, Zeszyty don Rigoberta Maria Vargasa Llosy, Na tropie Klingsora Jorge Volpiego), z katalońskiego[17] i literaturę faktu i piosenki z języka angielskiego, głównie do filmów dziecięcych, m.in. Król Lew, Toy Story, Aladyn, Szmacianki-Gałganki, Kacze opowieści, Chip i Dale: Brygada RR i dla teatru, w tym piosenki Latającego Cyrku Monty Pythona.

W 1995 przetłumaczył i wykonał piosenki do dobranocki BBC Pajączek. Jest też autorem nowego przekładu autobiografii Milesa Davisa Miles. Autobiografia.

Za przekład prozy Boba Dylana Tarantula został nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia 2019[18].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jest w trzecim związku małżeńskim[19]. Ojciec dwóch córek: starszej Julii Mafaldy Blaisdell (ze związku z pierwszą żoną Anirą Wojan) i Marii Łobodzińskiej (zm. 1 października 2015, ze związku z Magdaleną Łobodzińską z d. Szkolnikowską)[20].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Publikacje autorskie[edytuj | edytuj kod]

Tłumaczenia[edytuj | edytuj kod]

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy fabularne[edytuj | edytuj kod]

Polski dubbing[edytuj | edytuj kod]

Tłumaczenie piosenek[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Wykorzystanie wcześniejszego tekstu z Toy Story.
  2. a b Wykorzystanie wcześniejszego tekstu z czołówki pierwszych Kaczych opowieści.
  3. a b Wykorzystanie wcześniejszego tekstu z Króla Lwa.
  4. Wykorzystanie wcześniejszego tekstu z Aladyna.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1978. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2021-09-22].
  2. Zagubiony w tłumaczeniu. Szachownica hiszpańska. Spotkanie z Filipem Łobodzińskim [online], estrada.poznan.pl [dostęp 2020-10-29].
  3. Zbigniew Dolny: Rok 1969. polski-dubbing.pl, 26 kwietnia 2008. [dostęp 2021-05-25].
  4. Zbigniew Dolny: Rok 1970. polski-dubbing.pl, 27 kwietnia 2008. [dostęp 2021-05-25].
  5. Zbigniew Dolny: Rok 1971. polski-dubbing.pl, 21 czerwca 2008. [dostęp 2021-05-25].
  6. Zbigniew Dolny: Rok 1972. polski-dubbing.pl, 3 listopada 2008. [dostęp 2021-05-25].
  7. Zbigniew Dolny: Rok 1973. polski-dubbing.pl, 5 lipca 2008. [dostęp 2021-05-25].
  8. Barbara Hollender: Filmy, których nie obejrzeliśmy. rp.pl, 17 lipca 2021. [dostęp 2021-04-30].
  9. „Na pewno runie” 1989 rok. Mur runął w Polsce. barcelona.msz.gov.pl. [dostęp 2017-11-02].
  10. Justyna Steczkowska & Boban Marković Orchestra „Kto wciska mi kit”. polskieradio.pl. [dostęp 2015-08-11].
  11. Frazy. Festiwal słowa w piosence. poznan.pl. [dostęp 2015-10-09].
  12. Frazy. Festiwal słowa w piosence. Wykonawcy. festiwalfrazy.pl. [dostęp 2015-10-09].
  13. Polityka nr 4 (2229) z dnia 2000-01-22. Archiwum tygodnika Polityka. archiwum.polityka.pl. [dostęp 2017-11-02].
  14. Xięgarnia, materiał oglądaj przez internet na TVN24 GO [online], tvn24.pl [dostęp 2020-10-29].
  15. Paweł Piotrowicz: Polscy dziennikarze muzyczni. Filip Łobodziński: już nie czuję potrzeby. muzyka.onet.pl, 28 lutego 2015. [dostęp 2015-03-05].
  16. Transkrypcja wideo: Problemy z zagospodarowaniem odpadów komunalnych – Najwyższa Izba Kontroli [online], nik.gov.pl, 6 kwietnia 2017 [dostęp 2020-10-29].
  17. 25-lecie w Biurze Literackim w 2020 roku [online], biuroliterackie.pl [dostęp 2020-02-28].
  18. Znamy nominowanych do Nagrody Literackiej Gdynia [online], trojmiasto.pl, 16 maja 2019 [dostęp 2019-08-30].
  19. Tygodnik Życie na gorąco nr 5, 29 stycznia 2015, s. 29
  20. Marysia Łobodzińska, córka Filipa Łobodzińskiego nie żyje. fakt.pl, 5 października 2015. [dostęp 2018-08-16].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]