Filipinomysz podniebna
| Apomys hylocoetes[1] | |||
| Mearns, 1905[2] | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Podrodzaj |
Apomys | ||
| Gatunek |
filipinomysz podniebna | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[6] | |||
 | |||
Filipinomysz podniebna[7] (Apomys hylocoetes) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący endemicznie na Filipinach.
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Filipinomysz podniebna występuje endemicznie na wyspie Mindanao należącej do Filipin, gdzie zarejestrowano ją w kilku miejscach w paśmie górskim Kitanglad oraz na górze Apo; prawdopodobnie występuje też w pasmach Kamangkil-Lumut, które rozciągają się do prowincji Lanao del Sur[8].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1905 roku amerykański ornitolog i przyrodnik polowy Edgar Alexander Mearns, nadając mu nazwę Apomys hylocoetes[2]. Holotyp pochodził z góry Apo, na wysokości 6000 ft (1829 m), w południowej części Mindanao, w Filipinach[9].
Apomys hylocoetes należy do podrodzaju Apomys[10][8]. Oryginalna pisownia hylocoetes pochodzi z greki i nie może być modyfikowana, dlatego powszechnie używana nazwa hylocetes została zmieniona na oryginalną[8]. Dowody molekularne sugerują, że A. hylocoetes wykazuje szczególne pokrewieństwo z A. insignis z Mindanao, A. camiguinensis z Camiguin oraz nieopisanymi gatunkami z Bohol, Leyte, Samar i Biliran[8]. Sekwencje mitochondrialne nie odróżniają A. hylocoetes od gatunku sympatrycznego A. insignis z gór Kitanglad, być może z powodu introgresji lub wychwytywania mitochondriów, ponieważ oba gatunki różnią się znacznie kariotypem (2n = 48 i FN = 56 dla hylocoetes oraz 2n = 36 i FN = 36 dla insignis); sympatryczność między oba gatunkami występuje również na górze Apo[8]. Taksonomia A. hylocoetes wymaga dokładniejszych badań[8]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[8].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
- Apomys: Apo, Mindanao, Filipiny; μυς mus, μυος muos „mysz”[11].
- hylocoetes: gr. ὑλη hulē „teren lesisty, las”[12]; οικητης oikētēs „mieszkaniec”, od οικεω oikeō „mieszkać”[13].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 111–115 mm, długość ogona 120–150 mm, długość ucha 18–22 mm, długość tylnej stopy 29–34 mm; masa ciała 33–45 g[10].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Jest spotykana od 1900 do 2800 m n.p.m.[6][8] Przypuszczalnie zasięg jest większy[6].
Jest to gatunek wszystkożerny, rzadko spotykany w pierwotnych lasach górskich około 1900 m n.p.m., ale pospolity w pierwotnych lasach mglistych pomiędzy 2250 a 2800 m n.p.m. Występuje naturalnie także w środowisku zaburzonym przez osuwiska[6].
Populacja[edytuj | edytuj kod]
Filipinomysz podniebna jest uznawana za gatunek najmniejszej troski. Wylesianie nie dotyka jej ze względu na występowanie na dużych wysokościach. Grożą jej natomiast pożary. Występuje w obszarach chronionych[6].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Apomys hylocoetes Mearns, 1905.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Apomys hylocoetes, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Mearns 1905 ↓, s. 456.
- ↑ Mearns 1905 ↓, s. 458.
- ↑ A.J. Poole & V.S. Schantz. Catalog of the type specimens of mammals in the United States National Museum, including the Biological Surveys collection. „Bulletin”. 178, s. 441, 1942. (ang.).
- ↑ G.G. Musser. Results of the Archbold Expeditions. No. 108. The definition of Apomys, a native rat of the Philippine Islands. „American Museum novitates”. 2746, s. 3, 1982. (ang.).
- ↑ a b c d e L. Heaney, Apomys hylocetes, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-02-08] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 264. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d e f g h C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 488. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Apomys hylocetes. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-02-08].
- ↑ a b Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 666. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ Mearns 1905 ↓, s. 455.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 107.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 151.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- E.A. Mearns. Descriptions of new genera and species of mammals from the Philippine Islands. „Proceedings of the United States National Museum”. 28 (1402), s. 425–460, 1905. (ang.).
- Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1–256, OCLC 637083062 (ang.).