Filippo Inzaghi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Filippo Inzaghi
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 sierpnia 1973
Piacenza

Wzrost

181 cm

Pozycja

napastnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1991–1992 Piacenza Calcio 2 (0)
1992–1993 S.C.Leffe 21 (13)
1993–1994 Hellas Verona 36 (13)
1994–1995 Piacenza Calcio 37 (15)
1995–1996 Parma 15 (2)
1996–1997 Atalanta BC 33 (24)
1997–2001 Juventus F.C. 120 (57)
2001–2012 A.C. Milan 202 (73)
W sumie: 466 (197)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1997–2007  Włochy 57 (25)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2012–2014 Milan Primavera
2014–2015 AC Milan
2016–2018 Venezia
2018–2019 Bologna FC
2019–2021 Benevento
2021–2022 Brescia
2022–2023 Reggina
2023–2024 Salernitana
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
I miejsce Niemcy 2006 piłka nożna

Filippo Inzaghi (wym. [fiˈlippo inˈdzaɡi]; ur. 9 sierpnia 1973 w Piacenzy) – włoski piłkarz i trener piłkarski, napastnik m.in. AC Milanu czy Juventusu. Jego młodszym bratem jest Simone Inzaghi będący szkoleniowcem Interu Mediolan.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Swoją karierę rozpoczął w rodzinnym mieście w zespole Piacenzy i od tego czasu występował w kilku klubach włoskiej Serie A. W 1996 kariera piłkarza zawisła na włosku, gdy w trakcie występów w drużynie Parmy doznał złamania prawej nogi.

W 1997 jako gracz Atalanty BC został królem strzelców włoskiej ekstraklasy z dorobkiem 24 goli.

23 maja 2007 roku Filippo Inzaghi stał się bohaterem finału Ligi Mistrzów zdobywając 2 bramki dla Milanu dzięki czemu włoska drużyna wygrała z Liverpoolem 2:1 i zdobyła Puchar Europy. Parę tygodni później zdobył dwie bramki dla reprezentacji Włoch w spotkaniu z Wyspami Owczymi.

Był rekordzistą pod względem liczby strzelonych bramek w europejskich pucharach (aktualnie 70 goli). Został wyprzedzony w tej klasyfikacji przez Raúla, który ma 72 trafienia oraz Roberta Lewandowskiego, Cristiano Ronaldo i Messiego. Zdobywając bramkę w meczu przeciwko Celtic F.C. zaliczył 63 trafienie i wyprzedził w tej klasyfikacji Gerda Müllera[1]. Wygrał z Milanem Ligę Mistrzów w 2007 roku i zdobył 2 bramki w finałowym meczu przeciwko Liverpoolowi, które uważa za najważniejsze trafienia w swoim życiu. Inzaghi poinformował o zakończeniu przygody z Milanem podczas meczu z Novarą. Pippo wszedł na boisko w 67 minucie i strzelił ostatniego gola w barwach Milanu.

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Jako reprezentant Włoch występował w finałach mistrzostw świata w 1998, 2002 i 2006 oraz Mistrzostw Europy 2000, zabrakło dla niego miejsca w składzie zespołu na Mistrzostwach Europy w 2004.

Podczas Euro 2000 strzelił dla swojej reprezentacji 2 gole, a na mundialu w Niemczech bramkarza rywali pokonał 1 raz. Łącznie dla Włoch zagrał 57 razy, zdobywając 25 bramek. Po Euro 2008 zakończył karierę reprezentacyjną.

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

stan na 25 lipca 2012

Sezony Klub Liga Puchar Włoch Europa Inne RAZEM
1991–1992 Włochy Piacenza Calcio 2 (0) 1 (0) 0 0 3 (0)
1992–1993 Włochy Leffe 21 (13) 0 0 0 21 (13)
1993–1994 Włochy Hellas Werona 36 (13) 1 (1) 0 0 37 (14)
1994–1995 Włochy Piacenza Calcio 37 (15) 4 (2) 0 0 41 (17)
1995–1996 (Serie A) Włochy AC Parma 15 (2) 1 (0) 6 (2) 0 22 (4)
1996–1997 (Serie A) Włochy Atalanta BC 33 (24) 1 (1) 0 0 34 (25)
1997–2001 (Serie A) Włochy Juventus F.C. 120 (57) 7 (2) 34 (27) 4 (3) 165 (89)
2001–2012 (Serie A) Włochy A.C. Milan 202 (73) 20 (10) 72 (40) 6 (3) 300 (126)
1995–2012 Włochy Łącznie w Serie A 370 (156)
1991–2012 SUMA 466 (197) 35 (16) 112 (69) 10 (6) 623 (288)

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

24 lipca 2012 roku klub A.C. Milan poinformował oficjalnie, iż Filippo Inzaghi podpisał dwuletni kontrakt na prowadzenie młodzieżowej drużyny Allievi Nazionali. Inzaghi nie musiał długo czekać na swoją szansę w pierwszym zespole Milanu. 9 czerwca 2014 roku, po zwolnieniu Clarence'a Seedorfa, nowym trenerem Rossonerich został mianowany Inzaghi.

W pierwszym zespole trenerem był zaledwie jeden sezon. Na koniec Milan zajął 10. miejsce w Serie A i odpadł w ćwierćfinale Coppa Italia po porażce z Lazio. 16 czerwca 2015 roku oficjalnie ogłoszono zwolnienie Inzaghiego z posady trenera.

7 czerwca 2016 roku Inzaghi został trenerem zespołu Venezia F.C., który grał w Lega Pro (III poziom rozgrywek we Włoszech). W pierwszym sezonie swojej pracy zdołał awansować z zespołem do Serie B, gdzie Venezia F.C. dotarła do baraży o Serie A, które jednak ostatecznie przegrała. Dobre wyniki wzbudziły zainteresowanie trenerem klubów z najwyższej klasy rozgrywkowej i Filippo Inzaghi 1 lipca 2018 roku objął stanowisko szkoleniowca klubu FC Bologna.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Pierwsze miejsce w grupie, rekord Inzaghiego. Milan – Celtic 1-0. AC Milan 24.com. [dostęp 2007-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (5 grudnia 2007)]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]