Filtr selektywny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Filtr selektywny – układ elektroniczny, bądź algorytm przepuszczający składowe sygnału tylko w bardzo bliskim otoczeniu ustalonej częstotliwości. Jest to rodzaj filtru środkowoprzepustowego zwykle o bardzo wąskiej i stromej charakterystyce częstotliwościowej.

Filtry selektywne w postaci układu elektronicznego wykonane są zwykle z wykorzystaniem wzmacniaczy operacyjnych, w których zastosowano ujemne sprzężenie zwrotne[1].

Filtry selektywne używane w telekomunikacyjnych przyrządach pomiarowych[edytuj | edytuj kod]

Selektywne mierniki poziomu służące do pomiaru typowych telekomunikacyjnych traktów telefonicznych wyposażone są najczęściej w (odłączalne) filtry wejściowe o szerokościach:

  • 25 Hz,
  • 1,74 kHz,
  • 3,1 kHz (co równa się szerokości pasma typowego dla głosowego łącza telefonicznego),

inne rzadziej spotykane filtry to:

  • 5 Hz,
  • 100 Hz (do badania systemów FM 120),
  • 200 Hz (do badania systemów FM 240),
  • 300 Hz (do badania systemów FM 360),
  • 400 Hz (do badania systemów FM 480),
  • 1,2 kHz (do badania systemów FM 600 Bd),
  • 1,95 kHz.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Horowitz P., Hill W.: Sztuka elektroniki. WKŁ, Warszawa 1996
  • Kulka Z., Nadachowski M.: Zastosowania wzmacniaczy operacyjnych. WNT, Warszawa1986
  • Titze U., Schenk Ch.: Układy półprzewodnikowe. WNT, Warszawa 1996