Finały NBA 1993

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Logo finałów NBA 1993

Finały NBA w 1993 rozegrano w dniach 9-20 czerwca 1993 roku. Spotkali się w nich mistrzowie Konferencji Wschodniej - Chicago Bulls oraz Konferencji Zachodniej - Phoenix Suns.

W drodze do finału Bulls pokonali kolejno: Atlanta Hawks 3-0, Cleveland Cavaliers 4-0 i w finale Konferencji New York Knicks 4-2. Natomiast Suns zwyciężyli: Los Angeles Lakers 3-2, San Antonio Spurs 4-2 i w finale konferencji Seattle SuperSonics 4-3.

Mecze rozgrywano w formule 2-3-2. Przewagę własnej hali miała drużyna Suns.

Tytuł mistrza NBA, po raz trzeci z rzędu, zdobyła drużyna Chicago Bulls, zwyciężając Phoenix Suns 4-2.

Tytuł MVP Finałów, po raz pierwszy w historii ligi trzeci raz z rzędu, zdobył Michael Jordan, zdobywając przeciętnie w meczu 41,0 pkt., 6,3 ast. i 8,5 zb.

Finał ten przeszedł do historii jako jeden z najwspanialszych w dziejach NBA. Starcie dwóch indywidualności będących u szczytu kariery - Michaela Jordana i Charlesa Barkleya (poza boiskiem bliskich przyjaciół) - przyniosło efekt w postaci efektownych pojedynków i nadzwyczaj wysokiego poziomu gry.

Dwaj uczestnicy tych finałów: Oliver Miller i Richard Dumas (obaj w barwach Phoenix Suns) grali później w polskiej lidze, w MKS Pruszków.

Składy drużyn[edytuj | edytuj kod]

Chicago Bulls Phoenix Suns
Trener: Phil Jackson Trener: Paul Westphal

Mecz 1.[edytuj | edytuj kod]

Michael Jordan MVP finału 1993

9 czerwca 1993 r. w America West Arena w Phoenix.

Bulls dominowali przez prawie cała pierwszą połowę meczu. Znakomita gra Granta i Pippena przyniosła prowadzenie 44-24. Pod koniec pierwszej części ożywił się Barkley, dzięki czemu przewaga Byków stopniała do 11 punktów. Trzecia kwarta to dalsze odrabianie strat przez Suns, co doprowadziło do wyniku 73-69 na koniec kwarty. Czwarta kwarta to jednak popis Jordana, który zdobył wtedy 14 punktów i kontrolował wynik do końca.

Wynik[edytuj | edytuj kod]

Drużyna 1 kw. 2 kw. 3 kw. 4 kw. Wynik
Chicago 34 18 21 27 100
Phoenix 20 21 28 23 92

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Drużyna min. pkt. zb. as. prz. blk.
Chicago Grant - 44 Jordan - 31 Williams - 10 Jordan, Grant, Pippen, Armstrong - 5 Jordan - 5 Williams - 3
Phoenix Barkley - 46 Barkley - 21 Dumas - 12 Barkley - 5 Dumas - 2 Majerle - 4

Mecz 2.[edytuj | edytuj kod]

11 czerwca 1993 r. w America West Arena w Phoenix.

Charles Barkley w drugim meczu chciał odpokutować dość słabą grę w poprzednim spotkaniu. Pierwsza kwarta była jego popisem, dzięki czemu Słońca prowadziły 29-28. Ale druga kwarta to z kolei skuteczna gra Jordana i Granta, co wobec wyjątkowej nieskuteczności Suns doprowadziło do 14-punktowej przewagi tuż przed przerwą. 3 kwarta to pojedynek strzelecki obu gwiazd i prawie wyrównanie wyniku. Na początku ostatniej odsłony Słońca wyszły nawet na prowadzenie, ale zmęczony Barkley nie był w stanie dać z siebie więcej, Byki szybko przejęły inicjatywę i nie oddały prowadzenia do końca meczu. Barkley i Jordan zdobyli po 42 punkty, ale sir Charles okupił to kontuzją łokcia. Scottie Pippen zaliczył tu triple-double.

Wynik[edytuj | edytuj kod]

Drużyna 1 kw. 2 kw. 3 kw. 4 kw. Wynik
Chicago 28 31 28 24 111
Phoenix 29 24 31 24 108

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Drużyna min. pkt. zb. as. prz. blk.
Chicago Pippen, Armstrong - 42 Jordan - 42 Jordan, Pippen - 12 Pippen - 12 Pippen, Jordan, Grant - 2 0
Phoenix Barkley - 46 Barkley - 42 Barkley - 13 K. Johnson - 6 K. Johnson - 3 Majerle - 5

Mecz 3.[edytuj | edytuj kod]

Charles Barkley, MVP sezonu zasadniczego 1992-93

13 czerwca 1993 r. w Chicago Stadium w Chicago.

Ten mecz przeszedł do historii finałów NBA, jako jeden z najbardziej zaciętych. Po raz pierwszy od 1976 r. (wtedy również Phoenix Suns grali z Boston Celtics, a w meczu w barwach Suns grał obecny trener - Paul Westphal) do rozstrzygnięcia potrzebne były aż trzy dogrywki, a Kevin Johnson pobił rekord finałów, przebywając na boisku 62 minuty. Podczas meczu dobrze zagrali dotychczas zawodzący gracze pierwszej piątki Suns, zwłaszcza Kevin Johnson i Dan Majerle. Zawiódł za to nieco Michael Jordan, który w ostatniej kwarcie trafił zaledwie 1 rzut na 10 oddanych. Bez wątpienia było to główną przyczyną, że Byki nie odniosły trzeciego kolejnego zwycięstwa. Skuteczni byli za to gracze Suns, którzy wykorzystali nieco słabszą dyspozycję zawodników z Chicago i odnieśli swe pierwsze zwycięstwo w finałach.

Wynik[edytuj | edytuj kod]

Drużyna 1 kw. 2 kw. 3 kw. 4 kw. 1 dogr. 2 dogr. 3 dogr. Wynik
Phoenix 29 29 28 17 4 7 15 129
Chicago 29 28 28 18 4 7 7 121

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Drużyna min. pkt. zb. as. prz. blk.
Phoenix K. Johnson - 62 Majerle - 28 Barkley - 19 K. Johnson - 9 Richard Dumas - 3 West, Miller - 2
Chicago B.J. Armstrong - 58 Jordan - 44 Grant - 17 Pippen - 9 Jordan, Grant, Williams - 2 Pippen - 3

Mecz 4.[edytuj | edytuj kod]

16 czerwca 1993 r. w Chicago Stadium w Chicago.

Tego dnia z kolei Michael Jordan czuł potrzebę odkupienia słabszej gry w poprzednim spotkaniu. Lider Bulls rzucał z niesamowitą skutecznością - w pierwszej połowie 70%, zdobywając 33 punkty. W drugiej połowie nieco zwolnił, ale dołożył następne 22 punkty i jako czwarty gracz w historii finałów NBA przekroczył 50 punktów w meczu. W drużynie przeciwnej wyróżnili się Dan Majerle, który trafił 6 z 8 rzutów za 3 oraz Charles Barkley, który zaliczył triple-double.

Wynik[edytuj | edytuj kod]

Drużyna 1 kw. 2 kw. 3 kw. 4 kw. Wynik
Phoenix 27 31 23 24 105
Chicago 31 30 25 25 111

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Drużyna min. pkt. zb. as. prz. blk.
Phoenix Majerle, Barkley - 46 Barkley - 32 Barkley - 12 Barkley - 10 Barkley - 3 Barkley, West, Majerle - 1
Chicago Jordan - 46 Jordan - 55 Grant - 16 Pippen - 10 Grant, Armstrong - 3 Grant - 3

Mecz 5.[edytuj | edytuj kod]

18 czerwca 1993 r. w Chicago Stadium w Chicago.

Kevin Johnson, podstawowy rozgrywający Suns

Rewelacyjna postawa Jordana w poprzednim meczu i perspektywa rychłego zwycięstwa w finale nieco uśpiła drużynę z Chicago, za to pobudziła Słońca. Już pierwsza kwarta pokazała, że tego dnia faworyt jest tylko jeden - zmobilizowani przez Barkleya Suns. Byki ożywiły się tylko na chwilę w drugiej kwarcie, doprowadzając nawet do prowadzenia, ale przeciwnicy szybko z powrotem przejęli inicjatywę. Właściwie tylko MJ i John Paxson zagrali na dobrym poziomie. Pozostała część drużyny Bulls spisała się fatalnie - np. Grant zdobył tylko 1 punkt w meczu. Michael Jordan zdobywając w czwartym kolejnym meczu ponad 40 punktów pobił kolejny rekord NBA.

Wynik[edytuj | edytuj kod]

Drużyna 1 kw. 2 kw. 3 kw. 4 kw. Wynik
Phoenix 33 21 26 28 108
Chicago 21 28 24 25 98

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Drużyna min. pkt. zb. as. prz. blk.
Phoenix Majerle - 44 Dumas, K. Johnson - 25 Majerle - 12 K. Johnson - 8 Majerle, F. Johnson - 2 Dumas, West, Majerle, Miller - 1
Chicago Jordan - 44 Jordan - 41 Grant, Jordan - 7 Jordan - 7 Paxson - 3 Jordan - 2

Mecz 6.[edytuj | edytuj kod]

20 czerwca 1993 r. w America West Arena w Phoenix.

Szósty mecz to przewaga Bulls od samego początku. Zawodnicy imponowali zwłaszcza skutecznością w rzutach za 3 pkt. (łącznie 11 trafionych - rekord finałów). 9-punktowa przewaga na starcie czwartej kwarty została niespodziewanie szybko roztrwoniona przez wyjątkową nieskuteczność - zawodnicy z Chicago przez połowę kwarty nie potrafili zdobyć choć jednego punktu, a w całej odsłonie zdobyli ich zaledwie 12 (z czego 9 Jordan). Potrafili jednak zdobyć te najważniejsze punkty - na niecałe 4 sekundy przed końcem trójkę dającą tytuł trafił John Paxson, a ostatni rzut Johnsona zablokował Grant.

Wynik[edytuj | edytuj kod]

Drużyna 1 kw. 2 kw. 3 kw. 4 kw. Wynik
Chicago 37 19 31 12 99
Phoenix 28 23 28 19 98

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Drużyna min. pkt. zb. as. prz. blk.
Chicago Jordan - 44 Jordan - 33 Pippen - 12 Jordan - 7 Pippen - 4 Grant - 2
Phoenix K. Johnson, Majerle - 46 Barkley, Majerle - 21 Barkley - 17 K. Johnson - 10 Ainge - 2 Miller - 3