Firat Arslan
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Styl walki |
leworęczny |
| Kategoria wagowa |
junior ciężka |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk |
65 |
| Zwycięstwa |
53 |
| Przez nokauty |
38 |
| Przez decyzje |
15 |
| Porażki |
9 |
| Remisy |
3 |
| |
Firat Arslan (ur. 28 września 1970 we Friedbergu) – niemiecki bokser pochodzenia tureckiego, były zawodowy mistrz świata organizacji WBA w kategorii junior ciężkiej (do 200 funtów).
Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy zawodowy pojedynek stoczył w styczniu 1997. Po wygraniu pierwszych 13 walk poniósł dwie porażki na punkty z Collice Mutizwą i Rudigerem Mayem. W sierpniu 2003 zremisował z niepokonanym Wadimem Tokariewem. Arslan doznał pęknięcia górnej szczęki w czwartej i dolnej szczęki w ostatniej, dwunastej rundzie[1]. W następnym pojedynku, cztery miesiące później, doznał trzeciej porażki (z Czechem Lubosem Sudą).
28 października 2006 w pojedynku eliminacyjnym WBA wygrał przez techniczny nokaut w piątej rundzie z Rosjaninem Grigorijem Drozdem[2] i został oficjalnym pretendentem do walki o pas mistrzowski tej organizacji. 16 czerwca 2007 wywalczył tytuł tymczasowego mistrza świata WBA, pokonując niejednogłośną decyzją na punkty kolejnego Rosjanina, Walerego Brudowa[3]. 24 listopada pokonał jednogłośną decyzją na punkty Virgila Hilla, odbierając mu pas mistrzowski i stał się ostatecznie regularnym mistrzem świata organizacji WBA[4].
W pierwszej obronie mistrzowskiego pasa, 3 maja 2008, Arslan pokonał zdecydowanie na punkty Amerykanina Darnella Wilsona[5]. 27 września tego samego roku stracił swój tytuł, przegrywając przez techniczny nokaut w dziesiątej rundzie z pięściarzem z Panamy, Guillermo Jonesem. Arslan nie był liczony, a walka została przerwana przez sędziego z powodu bardzo mocnych rozcięć skóry na twarzy Niemca[6]. 15 lipca 2011 wywalczył pas IBF International pokonując przez techniczny nokaut w piątej rundzie Lubosa Sudę skutecznie rewanżując się za porażkę sprzed ośmiu lat[7]
3 listopada 2012, Arslan zmierzył się z Marco Huckiem, a stawką tego pojedynku był tytuł mistrza świata organizacji WBO w wadze junior ciężkiej, należący do Hucka. Mimo iż Arslan posiadał zdecydowaną przewagę i dominował w ringu, przegrał jednogłośnie na punkty. Decyzja ta została przyjęta przez publiczność gwizdami[8].
16 sierpnia 2014 w Erfurcie, reprezentant Niemiec zmierzył się z mistrzem świata federacji IBF Yoanem Pablo Hernandezem. Przegrał niejednogłośnie na punkty. Sędziowie punktowali 113:115, 115:113 i 116:113 dla Kubańczyka[9].
6 marca 2021 w Goppingen znokautował w trzeciej rundzie 43 letniego Wenezuelczyka Gusmyra Perdomo (26-10, 17 KO)[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Boxing Encyclopedia. (ang.).
- ↑ Sasha punishes Devil!. Fightnews.com. (ang.).
- ↑ Erdei punishes Blades; Arslan dethrones Brudov!opublikowany=East Side Boxing. (ang.).
- ↑ Craig Mastendri: Zsolt Erdei, Controls Tito Mendoza, Despite A Split Decision! Firat Arslan, Imposes His Will On Hill, In A Unanimous Fashion!. East Side Boxing. (ang.).
- ↑ Arslan dominates Wilson!. Fightnews.com. (ang.).
- ↑ Per Ake Persson: Jones TKOs Arslan, Gomez Beats Virchis!. EastSideBoxing.com. [dostęp 2008-10-10]. (ang.).
- ↑ Arslan znokautował Sudę. ringpolska.pl. (pol.).
- ↑ Huck dostał lanie, ale wygrał. gwizdek24.se.pl. [dostęp 2013-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-04)]. (pol.).
- ↑ Firat Arslan był bliski sensacji, ale Yoan Pablo Hernandez obronił pas IBF. sportowefakty.pl. [dostęp 2015-01-03]. (pol.).
- ↑ 50 lat na karku i wciąż w akcji: Firat Arslan nakautuje [online], www.bokser.org [dostęp 2021-03-07].