Florian Philippot
 Florian Philippot, 2014 | |
| Data i miejsce urodzenia |
24 października 1981 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk |
Florian Philippot (ur. 24 października 1981 w Croix) – francuski polityk, jeden z liderów Frontu Narodowego, poseł do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Jedna z jego babć, z pochodzenia Polka, osiedliła się we Francji w wieku 2 lat[1]. Jego rodzice zostali z zawodu nauczycielami szkoły podstawowej[2].
Ukończył szkołę średnią Lycée Louis-le-Grand w Paryżu. Studiował w wyższej szkole handlowej HEC Paris oraz w École nationale d'administration, uzyskując uprawnienia urzędnika państwowego. Podczas studiów wspierał aktywnie kampanię prezydencką Jeana-Pierre'a Chevènementa, lidera nurtu suwerenistycznego na francuskiej lewicy[3]. W latach 2004–2009 pracował na rzecz instytutów badania opinii publicznej[3]. Następnie zaangażował się w działalność polityczną w ramach skrajnie prawicowego Frontu Narodowego, do którego wstąpił w 2008. W 2011 został dyrektorem strategicznym kampanii prezydenckiej Marine Le Pen, a w 2012 rzecznikiem zgromadzenia Rassemblement Bleu Marine – koalicji ugrupowań politycznych skupionych wokół FN. Bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski, przegrywając w drugiej turze wyborów (otrzymał w swoim okręgu ponad 46% głosów). W tym samym roku objął stanowisko wiceprzewodniczącego Frontu Narodowego.
W 2014 Florian Philippot uzyskał mandat eurodeputowanego VIII kadencji[4], w którym zasiadał do 2019. W 2015 został także radnym regionu Alzacja-Szampania-Ardeny-Lotaryngia. W 2017 ponownie bezskutecznie kandydował do Zgromadzenia Narodowego[5]. Założył w międzyczasie think tank Les Patriotes. We wrześniu 2017 wystąpił z Frontu Narodowego[6]. W tym samym roku utworzył nową partię polityczną pod nazwą Les Patriotes[7].
Gdy w 2014 magazyn „Closer” opublikował jego zdjęcia z partnerem, Florian Philippot potwierdził publicznie, że jest homoseksualistą[8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Et soudain, chez Ardisson, le discours du FN sur l'immigration s'écroule. nouvelobs.com, 30 października 2013. [dostęp 2015-12-03]. (fr.).
- ↑ Florian Philippot, l'énarque qui conseille Le Pen. lexpress.fr, 7 października 2011. [dostęp 2015-12-03]. (fr.).
- ↑ a b Front przepędza diabły. polityka.pl, 18 kwietnia 2017. [dostęp 2017-05-08].
- ↑ Résultats européennes: la liste de nos nouveaux élus. leparisien.fr, 26 maja 2014. [dostęp 2014-05-28]. (fr.).
- ↑ Elections législatives 2017: Résultats 2d tour. interieur.gouv.fr. [dostęp 2017-06-18]. (fr.).
- ↑ Florian Philippot annonce qu’il quitte le Front national. lemonde.fr, 21 września 2017. [dostęp 2017-10-11]. (fr.).
- ↑ Florian Philippot transforme son association «Les Patriotes» en parti politique. lefigaro.fr, 29 września 2017. [dostęp 2021-06-27]. (fr.).
- ↑ Florian Philippot : «Il n'y a pas de lobby gay au Front national». lefigaro.fr, 15 grudnia 2014. [dostęp 2016-05-03]. (fr.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Florian Philippot. linternaute.com. [dostęp 2013-12-21]. (fr.).