Trifluorek bizmutu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Fluorek bizmutu(III))
Trifluorek bizmutu
     Bi3+
     F
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

BiF3

Masa molowa

265,98 g/mol

Wygląd

bezwonne[1] białoszare kryształy[2]

Identyfikacja
Numer CAS

7787-61-3

PubChem

82233

Podobne związki
Inne aniony

BiCl
3

Inne kationy

XeF
2
, CsF, AgF, AgF
2
, BeF
2
, AuF
5
, LiF

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Trifluorek bizmutu, BiF
3
nieorganiczny związek chemiczny z grupy fluorków, sól bizmutowa kwasu fluorowodorowego. Można go otrzymać przez ogrzewanie tritlenku dibizmutu z kwasem fluorowodorowym:

Bi
2
O
3
+ 6HF → 2BiF
3
+ 3H
2
O

Jest nierozpuszczalny w wodzie i ma charakter soli. W stężonym HF tworzy kwasy kompleksowe, np. H
3
[BiF
6
]
[4]. Fluorowanie BiF
3
prowadzi do powstania BiF
5
[5]:

BiF
3
+ F
2
→ BiF
5

Z fluorkami litowców tworzy tetrafluorobizmutany typu M[BiF
4
]
.

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

Trifluorek bizmutu zwrócił uwagę badaczy, gdyż może zostać wykorzystany jako możliwy materiał do baterii litowych oraz jako materiał macierzysty luminescencji dla luminoforów z domieszką lantanu[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Bismuth(III) fluoride, karta charakterystyki wydana na obszar Polski, Alfa Aesar (Thermo Fisher Scientific), numer katalogowy 11844 [dostęp 2017-04-21].
  2. a b c d e CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 4-51, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
  3. PubChem, Bismuth fluoride [online], pubchem.ncbi.nlm.nih.gov [dostęp 2021-12-16] (ang.).
  4. Philip John Durrant, Bryl Durrant, Zarys współczesnej chemii nieorganicznej, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1965, s. 877.
  5. Włodzimierz Trzebiatowski, Chemia nieorganiczna, wyd. 8, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1978, s. 448.
  6. Zhi Xie, Bin Wei, Zhongchang Wang, Structural stability, electronic structures and enhanced photocatalytic properties of BiF3 nanowires: A first-principles study, „Ceramics International”, 44 (8), 2018, s. 9623–9632, DOI10.1016/j.ceramint.2018.02.189 [dostęp 2024-02-07] (ang.).