Footwork FA12

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Footwork FA12
Ilustracja
Kategoria

Formuła 1

Konstruktor

Footwork

Projektant

Alan Jenkins

Dane techniczne
Nadwozie

monocoque z włókien węglowych i kevlaru

Zawieszenie
przednie

popychacze, podwójne wahacze, sprężyny / amortyzatory

Zawieszenie
tylne

popychacze, podwójne wahacze, sprężyny / amortyzatory

Silnik

Porsche 3512 3.5 V12
Ford DFR 3.5 V8

Skrzynia biegów

Hewland, półautomatyczna, 6 biegów + wsteczny

Paliwo

Shell

Opony

Goodyear

Historia
Debiut

Grand Prix San Marino 1991

Kierowcy

9. Michele Alboreto
10. Alex Caffi
10. Stefan Johansson

Używany

1991

Wyścigi

8

Wygrane

0

Pole position

0

Najszybsze okrążenie

0

Arrows A11 Footwork FA13

Footwork FA12 – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Alana Jenkinsa dla zespołu Footwork na sezon 1991. Kierowcą samochodu z numerem 9 był Michele Alboreto, a kierowcami pojazdu z numerem 10 byli Alex Caffi i Stefan Johansson.

Zespół rozpoczął sezon z silnikiem Porsche 3512, ale od Grand Prix Francji zmodyfikowane samochody Footwork (o oznaczeniu FA12C) napędzane były przez silniki Ford DFR[1].

Silnik[edytuj | edytuj kod]

W modelu planowano zastosować silnik Porsche 3512, ale okazało się, że rozmiar i masa silnika wymagały, by na nowo przeprojektować samochód tak, by prawidłowo zainstalować silnik[2]. By mieć na to czas, w trzech pierwszych wyścigach sezonu 1991 użyto modelu Footwork A11C z 1990 roku[3]. Zarówno Michele Alboreto jak i Alex Caffi nie zakwalifikowali się do Grand Prix USA, ale Alboreto zakwalifikował się do wyścigu o Grand Prix Brazylii. Tego samego dokonał w kwalifikacjach do Grand Prix San Marino, natomiast do wyścigów o Grand Prix Grand Prix Monako i Grand Prix Kanady nie zdołał się zakwalifikować. Caffi z kolei nie zakwalifikował się do następnych trzech wyścigów, a na zamorskie rundy został zastąpiony przez Stefana Johanssona na skutek obrażeń poniesionych w wypadku drogowym[4]. Johansson zakwalifikował się do Grand Prix Kanady, ale nie zakwalifikował się do Grand Prix Meksyku, które było ostatnim występem silnika Porsche 3512 w Formule 1.

Jednym z powodów niekonkurencyjności silnika była jego masa: z zainstalowanymi sprzęgłem, kołem zamachowym i innymi częściami ważył ok. 190 kg, podczas gdy konkurencyjne silniki Ferrari i Hondy ważyły odpowiednio 140 i 160 kilogramów. Ponadto silnik miał problemy z ciśnieniem oleju[5].

Począwszy od Grand Prix Francji zespół do końca sezonu stosował silniki Ford DFR w zmodyfikowanej wersji modelu o oznaczeniu Footwork FA12C[1].

Wyniki w Formule 1[edytuj | edytuj kod]

Sezon Zespół Silnik Opony Kierowcy 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Pkt. Msc.
1991 Footwork Grand Prix International Porsche V12
Ford V8
G USA BRA SMR MCO CND MEX FRA GBR DEU HUN BEL ITA PRT ESP JPN AUS 0
Włochy Michele Alboreto NU NU NU NU NU NZ NZ NPK NZ 15 NU NZ 13
Włochy Alex Caffi NZ NZ NPK NPK NZ NPK NPK NPK 10 15
Szwecja Stefan Johansson NU NZ NZ NZ

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Footwork FA12C. chicanef1.com. [dostęp 2011-04-19]. (ang.).
  2. Rainer Nyberg: Engine failures.... forix.com, 1999-11-11. [dostęp 2011-04-19]. (ang.).
  3. Footwork A11C. chicanef1.com. [dostęp 2011-04-19]. (ang.).
  4. GRAND PRIX RESULTS: CANADIAN GP, 1991. grandprix.com. [dostęp 2011-04-19]. (ang.).
  5. Alan Henry (red.): AUTOCOURSE 1991-92. Hazleton Publishing, 1991, s. 48. ISBN 0-905138-87-2.