Formacja spodka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Formacja spodka

Formacja spodka – zalicza się do podstawowych formacji odwrócenia trendu spadkowego w analizie technicznej. Jej kształt odzwierciedla malejący impet trendu spadkowego, który po wytraceniu swojej dynamiki w obszarze środka formacji przekształca się w trend wzrostowy. Cechuje się relatywnie rzadką częstotliwością występowania i wysoką skutecznością.

Jest to układ, którego potencjał zarobkowy jest duży, - wzrosty często są hiperboliczne. Układ spodka cenowego bywa również prezentacją graficzną hiperboli na wykresie cenowym.[1] Istnieje także formacja spodka odwróconego.

Potwierdzenie formacji[edytuj | edytuj kod]

Wolumen powinien być zgodny z wyglądem formacji, czyli spadać wraz z kształtowaniem się pierwszej połowy i rosnąć wraz z drugą.

Sygnał wejścia w oparciu o formację[edytuj | edytuj kod]

W literaturze dotyczącej formacji brak jest jednoznacznie zdefiniowanego sygnału, który pozwoliłby zająć pozycję w oparciu o tę formację.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • John J. Murphy: Analiza techniczna rynków finansowych, Warszawa 2008, WIG-Press, s. 58. ISBN 83-87014-22-2.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]