Forminga
Forminga (stgr. φόρμιγξ phórminks) – starogrecki instrument strunowy szarpany, bez gryfu, odmiana liry albo kitary[1].
Od liry i kitary odróżniał się większą liczbą strun[1]. Podobnie jak kitara miał korpus rezonansowy w postaci drewnianego pudła, z wewnętrznie pustymi ramionami połączonymi poprzeczką zwaną jarzmem. Struny z włókien roślinnych, nawinięte z jednej strony na jarzmie, a z drugiej umocowane u dołu rezonatora, szarpane były plektronem, którego grający używał prawą ręką; lewa ręka skracała struny[2].
Nazwa forminga łączy się z Homerem, nazywającym tak instrument, którym sam się posługiwał[1][2]. Pierwsza pytyjska oda Pindara jest hymnem na cześć złotej formingi Apollina[2].
Był to instrument głównie wirtuozowski, gra na nim obowiązywała na agonach muzycznych podczas igrzysk pytyjskich odbywających się w Atenach, Delfach i na wyspie Delos[2].