Fornal

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kontrakt służby o pełnienie obowiązków fornala 1854 r. (miejsce przechowywania: Archiwum Państwowe w Poznaniu).

Fornal – w XIX-XX w. najemny robotnik rolny obsługujący konie, pracujący z nimi w folwarkach, niekiedy zwany też ratajem. Jeden fornal obsługiwał zazwyczaj 1-2 pary koni roboczych wraz z wozem. Fornal otrzymywał wynagrodzenie w naturaliach i gotówce, względnie wysokie w stosunku do innej służby dworskiej; w okresach pilnych robót zobowiązany był do dostarczenia folwarkom dodatkowej siły roboczej na swój własny rachunek (tzw. posyłki). W okresie międzywojennym określenie fornal rozszerzano niekiedy na ogół robotników rolnych[1]. W Polsce kategoria fornala zanikła po 1945 roku[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Encyklopedia historii gospodarczej Polski do 1945 roku A-N. red. Marcin Kamler. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1981, s. 176. ISBN 83-214-0185-6.
  2. fornal, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2011-04-30].