Francisco Pradilla
 Autoportret, 1917 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
Francisco Pradilla y Ortiz – hiszpański malarz pochodzący z Aragonii tworzący na przełomie XIX i XX wieku[1].
Początkowo uczył się malarstwa u dwóch malarzy dekoracyjnych w Saragossie. W 1863 roku wyjechał do Madrytu, gdzie kontynuował naukę. W 1874 za obraz Porwanie Sabinek otrzymał stypendium na studia w Rzymie. Razem z nim wyjechali Casto Plasencia, Jaime Morera i Alejandro Ferrant[1].
Zamieszkał w Rzymie na dłużej; w 1878 roku namalował Portret Joanny Szalonej, za który otrzymał wyróżnienie cum laude na Krajowej Wystawie Sztuk Pięknych w Madrycie i na wystawie światowej w Paryżu. Został dyrektorem Real Academia de España w Rzymie, na której wcześniej studiował, ale szybko zrezygnował, gdyż roczarowała go związana z tą pracą biurokracja[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Ana García Loranca: Vida y Obra Del Pintor Francisco Pradilla Ortiz. Saragossa: Caja de Ahorros de Zaragoza, 1987. ISBN 84-5056-046-2.