Franz von Bayern
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Rodzice |
Albert Wittelsbach, Maria Draškovič |
| Odznaczenia | |
           
| |
Franz Bonaventura Adalbert Maria Herzog von Bayern (ur. 14 lipca 1933 w Monachium) – niemiecki polityk monarchistyczny, od 1996 pretendent do dawnych tronów Bawarii, Cypru i Czech z dynastii Wittelsbachów.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się jako pierworodny syn Alberta (1905–1996), tytularnego księcia koronnego Bawarii, i jego żony Marii Draškovič (1904–1969). Ma młodszego brata Maksymiliana Emanuela (ur. 1937) i dwie przyrodnie siostry z pierwszego małżeństwa ojca: Marię Gabrielę (ur. 1931) i Marię Karolinę (1931–2018). W październiku 1944 wraz z rodziną został aresztowany i osadzony w obozie koncentracyjnym Sachsenhausen. W kwietniu 1945 przeniesiono ich do Dachau, gdzie pozostawali do wyzwolenia obozu przez wojska amerykańskie. W 1947–1952 uczęszczał do Gimnazjum Benedyktyńskiego przy klasztorze Ettal. Następnie studiował ekonomię, historię i socjologię na Uniwersytecie Monachijskim (1952–1957), po czym przeniósł się na Uniwersytet Zuryski, gdzie w 1960 uzyskał tytuł magistra zarządzania przedsiębiorstwem (MBA). Pracował w przemyśle metalurgicznym, zarządzając hutami stali. Przeszedł na emeryturę w 2001.
2 sierpnia 1955 wraz ze śmiercią dziadka, Ruperta (1869–1955) otrzymał od ojca tytuł księcia koronnego. Po śmierci ojca, 8 lipca 1996, odziedziczył pretensje do tronów byłej Bawarii oraz zniesionych monarchii Czech, Cypru i Grecji. Od tego czasu jest również uznanym przez jakobitów brytyjskich za prawowitego spadkobiercę królestw Anglii, Szkocji, Irlandii i Francji. Jako głowa byłego domu panującego pełni szereg funkcji reprezentacyjnych, m.in. przewodniczącego rad muzealnych Starej Pinakoteki i Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku.
W działalności politycznej, skupia się na udziale w bieżącej polityce. Od 1979 bez powodzenia, acz regularnie kandyduje do Parlamentu Europejskiego z ramienia Partii Bawarskiej. Uregulował rodowe pretensje do obcych tronów. W 2002 uznał jakobickie roszczenia do tronu Francji za bezzasadne i zawarł niezależne od siebie umowy o przeżycie z legitymistą Ludwikiem Burbonem (ur. 1974), orleanistą Henrykiem (1908–1999) i napoleonistą Ludwikiem (1914–1997). Przyznał ich rodom pierwszeństwo, zastrzegając prawo Wittelsbachów do podniesienia swoich pretensji tylko wtedy, gdy zarówno Burbonowie, Orleańczycy i Bonapartowie nie będą mieli męskich przedstawicieli. Podobną umowę zawarł 23 lutego 2007 w Kopenhadze z Małgorzatą II (ur. 1940) i Konstantynem II (1940–2023) uznając pierwszeństwo Glücksburgów do ubiegania się o tron grecki. W tym samym roku Alex Salmond przedstawił Franciszka Wittelsbacha jako kandydata Szkockiej Partii Narodowej do korony projektowanego samodzielnego państwa[1]. Wittelsbach nie potwierdził jednak, że miałby otrzymać podobną propozycję, uzależniając swoją decyzję od poparcia szerszego grona Szkotów[2].
Pomimo podejmowania wielu prób, do dziś nie udało się jednak uregulować Wittelsbachowi kwestii dziedziczenia pretensji do dawnego Królestwa Jerozolimskiego i ewentualnej restauracji na Cyprze. Obok Franciszka tytułów łacińskiego króla (księcia) jerozolimskiego i cypryjskiego, obrońcy Grobu Świętego używają królowie Hiszpanii, Jan Karol (1975–2014) i Filip VI (od 2014), legitymistyczni pretendenci do tronu Francji Ludwik (od 1989), Włoch Wiktor Emanuel Sabaudzki (od 1983) oraz Austrii Otto (1922–2012) i Karol Habsburgowie (od 2007).
Franciszek Wittelsbach mieszka w pałacu Nymphenburg. Jest bezdzietny. Od 1980 roku jest w związku z Thomasem Greinwaldem, choć relacja łącząca obu mężczyzn została publicznie ujawniona po 43 latach trwania[3]. Spadkobiercą wszystkich jego pretensji pozostaje brat.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
Wielki Mistrz Orderu św. Huberta (8 lipca 1996)[4]- Wielki Mistrz Orderu św. Jerzego (8 lipca 1996)[4]
- Wielki Mistrz Orderu Teresy (8 lipca 1996)[4]
Kawaler Orderu Ducha Świętego (1996)
Kawaler Orderu św. Michała (1996)
Kawaler Orderu Złotego Runa (1960)[5]
Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Grobu Świętego (2004)
Kawaler Orderu Słonia (23 lutego 2007)
Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Zbawiciela (23 lutego 2007)
Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Pro Merito Melitensi (2008)[6]
Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Zasługi (2014)[7]- Komandor Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (2017)[8]
Genealogia[edytuj | edytuj kod]
| Prapradziadkowie |
Luitpold Wittelsbach |
Ferdynand Karol Habsburg-Este |
książę w Bawarii |
król Portugalii |
Karl Drašković z Trakošćanu |
Dionys Festetics von Tolna |
Wilhelm Albrecht von Montenuovo |
Ferdinand Bonaventura Kinsky von Wchinitz und Tettau |
| Pradziadkowie |
król Bawarii |
książę w Bawarii |
Paul Drašković z Trakošćanu |
Alfred von Montenuovo | ||||
| Dziadkowie |
Ruppert Wittelsbach |
Dionys Drašković z Trakošćanu | ||||||
| Rodzice |
Albert Wittelsbach | |||||||
|
Franz von Bayern (ur. 14 lipca 1933) | ||||||||
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ „Najwyższy Czas!”, R. 17 (nr 36–37), 2007.
- ↑ Justin Huggler, Could the Duke of Bavaria be the next King of Scotland?, „The Daily Telegraph”, R. 155 (nr 254), 11 września 2014, ISSN 0307-1235 [dostęp 2023-04-11] (ang.).
- ↑ Patrick Guyton: Ober-Wittelsbacher ist schwul: Franz Herzog von Bayern hat mit 89 sein öffentliches Coming-out. Tagesspiegel, 2023-04-20. [dostęp 2023-05-03]. (niem.).
- ↑ a b c Dynastic Orders. icocregister.org. [dostęp 2017-09-21]. (ang.).
- ↑ Chevaliers de la Toison d'Or – Toison Autrichienne. [dostęp 2017-09-21].
- ↑ Malteser ehren Herzog Franz von Bayern. maltaweb.de. [dostęp 2017-09-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-22)]. (niem.).
- ↑ Hoher rumänischer Orden für Herzog von Bayern. schwaebische.de. [dostęp 2017-09-21]. (niem.).
- ↑ Ordensverleihung an Franz Herzog von Bayern. bundespraesident.de. [dostęp 2017-09-21]. (niem.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona jakobitów. defendersofscotland.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-16)].
| Stuartowie |
|
|---|---|
| Dynastia sabaudzka |
|
| Habsburg-Este |
|
| Wittelsbachowie |
|
.svg)
- Niemieccy ekonomiści
- Niemieccy socjolodzy
- Niemieccy historycy
- Niemieccy historycy sztuki
- Absolwenci Uniwersytetu Ludwika i Maksymiliana w Monachium
- Jakobiccy pretendenci do tronu Anglii i Szkocji
- Pretendenci do tronu Francji
- Wittelsbachowie
- Więźniowie KL Dachau
- Więźniowie KL Sachsenhausen
- Odznaczeni Orderem Grobu Świętego
- Odznaczeni Orderem Pro Merito Melitensi
- Odznaczeni Orderem Słonia
- Odznaczeni Orderem Świętego Ducha
- Odznaczeni Orderem Świętego Huberta
- Odznaczeni Orderem Świętego Michała
- Odznaczeni Orderem Zasługi (Rumunia)
- Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec
- Odznaczeni Orderem Zbawiciela
- Odznaczeni Orderem Złotego Runa
- Odznaczeni Orderem Świętego Jerzego (Bawaria)
- Ludzie urodzeni w Monachium
- Urodzeni w 1933