Franciszek Borkowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Halfbricking (dyskusja | edycje) o 10:36, 18 lut 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.
{{{imię i nazwisko}}}
ilustracja

Franciszek Borkowski (ur. 31 lipca 1957 we Wrocławiu) – polski szachista, mistrz międzynarodowy od 1980 roku. Jest synem Ludwika Borkowskiego.

Kariera szachowa

W roku 1974 zdobył w Grudziądzu tytuł mistrza Polski juniorów do lat 20. Rok później zajął V miejsce w rozegranych w Groningen mistrzostwach Europy juniorów oraz zadebiutował w finale mistrzostw Polski seniorów w Poznaniu. Do roku 1989 w finałowych turniejach wystąpił sześciokrotnie. Najlepszy wynik osiągnął w roku 1988 w Lublinie, zajmując VI miejsce. W latach 1976 i 1977 dwukrotnie reprezentował Polskę na drużynowych akademickich mistrzostwach świata[1].

Wielokrotnie startował w ogólnopolskich oraz międzynarodowych turniejach, sukcesy osiągając m.in. w:

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1987 r., z wynikiem 2450 punktów dzielił wówczas 3–4. miejsce (za Włodzimierzem Schmidtem i Markiem Hawełko, wspólnie z Robertem Kuczyńskim) wśród polskich szachistów[2].

Przypisy

Bibliografia

Linki zewnętrzne