Franciszek Bąk

Franciszek Bąk
	podpułkownik
Data i miejsce urodzenia	11 października 1912 ; Czelatyce
Data śmierci	12 grudnia 1990
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	7 pułk piechoty; 15 Dywizja Piechoty; 5 Saska Dywizja Piechoty; Powszechna Organizacja „Służba Polsce”
Stanowiska	dowódca plutonu; dowódca kompanii; pomocnik szefa sztabu; szef sztabu dywizji; dowódca dywizji
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia

Franciszek Bąk (ur. 11 października 1912 w Czelatycach pow. jarosławski, zm. 12 grudnia 1990^[1]) – podpułkownik ludowego Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pracował w okresie międzywojennym jako ślusarz. Szkołę średnią ukończył w 1941. W maju 1943 trafił do formującej się 1 Dywizji Piechoty. Ukończył w ciągu trzech miesięcy szkołę podoficerską, a następnie skierowany do 1 pułku piechoty na stanowisko dowódcy plutonu moździerzy. Otrzymał postrzał lewej nogi i przez ponad trzy miesiące przebywał na leczeniu szpitalnym w Moskwie. Powrócił do pułku na stanowisko dowódcy kompanii rusznic przeciwpancernych. Ponownie ranny^[2] w czasie walk o Pragę skierowany na leczenie w szpitalu w Otwocku, w którym przebywał sześć tygodni. Powrócił do pułku i już w stopniu kapitana objął stanowisko drugiego, a później pierwszego pomocnika szefa sztabu. Ukończył w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie półroczny kurs i 3 stycznia objął obowiązki dowódcy 7 pułku piechoty 3 Dywizji Piechoty. Studiował w latach 1947–1950 w Akademii Sztabu Generalnego, a po jej ukończeniu był szefem sztabu 15 Terytorialnej Dywizji Piechoty. Dowódca 5 Saskiej Dywizji Piechoty od 26 września 1951 do 26 maja 1952^[3].

Po zachorowaniu na gruźlicę i dwukrotnym leczeniu sanatoryjnym w Otwocku skierowany do pełnienia służby poza wojskiem na zastępcę Komendanta Głównego Powszechnej Organizacji „Służba Polsce”. Przez komisję lekarską uznany za niezdolnego do pełnienia służby wojskowej^[4].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie
↑ Był ranny w nogę i szyję
↑ Traczyk i Komar 1988 ↓, s. 31.
↑ Traczyk i Komar 1988 ↓, s. 32.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Zygmunt Traczyk, Stanisław Komar: Dowódcy 5 Saskiej Dywizji Piechoty (1945–1957) noty biograficzne. Gubin: Muzeum Gubińskich Pancerniaków, 1988, s. 31-32.

[1] Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie

[2] Był ranny w nogę i szyję

[CITEREFTraczykKomar198831-3] Traczyk i Komar 1988 ↓, s. 31.

[CITEREFTraczykKomar198832-4] Traczyk i Komar 1988 ↓, s. 32.

[1]

[2]

[3]

[4]